Η σωτηρία του Ζακχαίου

Ευαγγέλιο ευαγγελικό ανάγνωσμα, ευαγγέλιο Κυριακής, θάρρος, μετάνοια
Λουκ. ιθ’ 1-10

1 ΚΑΙ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν  Ἱεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν  Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ  Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ  Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς  Ἀβραάμ ἐστιν. 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Δε με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι

Στην Ιεριχώ, την πόλη με τη ζωηρή εμπορική κίνηση, τις δεξαμενές και τις επαύλεις, τον ιππόδρομο και αμφιθέατρο και τη σπουδαία Ραβινική Σχολή, ήταν «ἀρχιτελώνης» ο Ζακχαίος.

Προϊστάμενος της Εφορείας και του Τελωνείου θα λέγαμε σήμερα. Υψηλής κοινωνικής τάξεως. Και «πλούσιος», πολύ ευκατάστατος, βέβαια. «Ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος». Περίφημος στην Ιεριχώ. Ο Ζακχαίος με τ’ όνομα…

Όμως εκείνη τη μέρα, που ο Χριστός «εἰσελθών διήρχετο την Ἱεριχώ», περνούσε μέσα απ’ την πόλη, κατευθυνόμενος στα Ιεροσόλυμα για το τελευταίο Πάσχα της ζωής Του, εκείνη τη μέρα ο Ζακχαίος ξάφνιασε τους συμπολίτες του. Φέρθηκε στ’ αλήθεια πολύ παράξενα…

Αυτός, ο πλούσιος, ο αρχιτελώνης, αυτός ναι, βγήκε στους δρόμους και «ἐζήτει ἱδεῖν τόν Ἰησοῦν»! Πάσχιζε ανακατεμένος με το πλήθος, τον απλό λαό, να ξεχωρίσει τη μορφή του Θεανθρώπου να επισημάνει «τίς ἐστί», ποιος τέλος πάντων είναι ο ξακουστός Διδάσκαλος. Αλλά δεν μπορούσε «ἀπό τοῦ ὄχλου». Τον εμπόδιζε το πλήθος. Ήταν «τῇ ἡλικίᾳ μικρός», κοντόσωμος. Σηκωνόταν στις μύτες των ποδιών του, προσπαθούσε, μα αποτύγχανε. Ο πόθος του έμενε ανεκπλήρωτος.

Ανήσυχος προσπάθησε να βρει άλλη λύση, «προδραμών ἔμπροσθεν». Έκοψε δρόμο βιαστικός, έτρεξε σε άλλο μακρινό σημείο της λεωφόρου, που καταλάβαινε ότι «δι’ εκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι» ο Χριστός, κι είχε τη βεβαιότητα ότι θα έβρισκε εκεί λιγότερο κόσμο, θα εξασφάλιζε μια καλή θέση.

Έφθασε λαχανιασμένος. Μα η αγωνία δεν τον άφηνε. Να, ο κόσμος αδιάκοπα συρρέει, και όσοι περιστοιχίζουν το Διδάσκαλο, προχωρούν κι αυτοί, δημιουργούν συνωστισμό, κόβουν τη θέα…

Έριξε το βλέμμα γύρω αναζητώντας λύση. Επισήμανε μια συκαμινιά – ένα χαμηλό σαν ελιά δέντρο. Φωτίστηκε. Εκεί αν ανέβαινε…

Βέβαια, ήταν ντροπή. Ολόκληρος Αρχιτελώνης πάνω σε δέντρο! Τι θά ‘λεγε ο κόσμος…

Ωστόσο, δεν υπήρχε άλλος τρόπος ν’ αντικρίσει τον Ιησού. Και το ήθελε τόσο πολύ…

Κατέπνιξε, λοιπόν, τους φυσικούς δισταγμούς και σκαρφάλωσε, «ἀνέβει ἐπί συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν»!

Και σε λίγο, πραγματικά, φάνηκε ο Κύριος να περνά. Πλησίασε περισσότερο. Τώρα ο Ζακχαίος Τον έβλεπε καθαρά, τον έβλεπε και η καρδιά του γοργοχτυπούσε από συγκίνηση.

Ξαφνικά όμως ο Χριστό, «ὡς ἦλθεν ἐπί τόν τόπον», φθάνοντας σ’ εκείνο το σημείο του δρόμου, σταμάτησε. «Ἀναβλέψας εἶδεν αὐτόν». Σήκωσε το βλέμμα και τον είδε πάνω στη συκαμινιά.

— «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι» του είπε. Κατέβα γρήγορα από το δέντρο, διότι «σήμερον ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι».

Ξαφνιάστηκε ο Ζακχαίος. Παραζάλη συγκινήσεως και χαράς τον κυρίεψε. Μέσα σε δευτερόλεπτα βρέθηκε κάτω «καί ὑπεδέξατο αὐτόν χαίρων».

Βέβαια, όλοι οι υπόλοιποι, «πάντες», αντέδρασαν με μουρμούρα δυσαρέσκειας. «Διεγόγγυζον».

— Ακατανόητο! Απαράδεκτο! Εξωφρενικό! έλεγαν. «Παρά ἁμαρτωλῷ ἀνδρί εἰσῆλθε καταλῦσαι»! Αυτόν βρήκε για φιλοξενία; Αυτός είναι Αρχιτελώνης, ζει με αδικίες και με εκβιασμούς! Ωστόσο ο Ζακχαίος είχε την απάντησή του. «Σταθείς», έκανε την ηρωική δήλωσή του προς τον Χριστό.

— «Τά ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς»! Προσφέρω τη μισή μου περιουσία ελεημοσύνη στους φτωχούς. «Καί εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν»! Σε όποιους τυχόν με ψεύτικες αναφορές και απειλές χρέωσα περισσότερο φόρο, τώρα θα το επιστρέψω τετραπλάσιο! Και τότε ο Χριστός επιβραβεύοντας τον ηρωισμό και τη μεταστροφή του και αποστομώνοντας τον όχλο:

— «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τοῦτῳ ἐγένετο». Σήμερα ήρθε σωτηρία στο σπίτι αυτό.

*  *  *

Αλήθεια, τον άξιζε ο Ζακχαίος το δημόσιο έπαινο, την πανηγυρική επιβεβαίωση της σωτηρίας.

Γιατί αγωνίστηκε και νίκησε τις αναστολές που προξενεί η «γνώμη του κόσμου».

Ποιος αμφιβάλλει ότι πολλοί τον κοίταζαν παράξενα, κι άλλοι θα κρυφογέλασαν, όταν τον είδαν, Αρχιτελώνης αυτός, να σκαρφαλώνει σε δέντρο! Μα ο Ζακχαίος ήταν ακάθεκτος στην αναζήτηση του Χριστού.

Κι όταν το πλήθος γόγγυσε για την ειδική μεταχείριση και την τιμή, αυτός δεν εξοργίσθηκε, ούτε έκανε πίσω. Αναίρεσε την κατηγορία με τη μετάνοιά του,. Τους απέδειξε απλά ότι «έπεφταν έξω»!

«Τι θα πει ο κόσμος; Τι γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι για μένα; Μήπως με παρεξηγήσουν; Μήπως με ειρωνευθούν; Ντρέπομαι… διστάζω… γιατί να δώσω λαβές για σχόλια;… Γιατί να δώσω δικαιώματα;…»

Λένε πολλοί νέοι και υποκύπτουν στις άλογες κρίσεις της μάζας, στις παράλογες απαιτήσεις του συρμού, στα ευτελή σχόλια των αργόσχολων, το ειρωνικό βλέμμα ή άλλοτε την παγερή σιωπή του γύρω κόσμου.

Πώς θα ντυθούν, πώς θα συμπεριφερθούν, τι εκφράσεις θα χρησιμοποιήσουν, πώς θα ψυχαγωγηθούν, όλα τα παίρνουν έτοιμα – και δουλοπρεπώς – απ’ τη μάζα. Αισθάνονται αβάσταχτο ψυχαναγκασμό και υποκύπτουν.

Κι αν κάποιος μυστικός, άγιος πόθος αναδευτεί μέσα τους, αν κάποια έντονη δίψα ξυπνήσει και τους ωθεί επίμονα, υπαρξιακά, στην Εκκλησία, το Κατηχητικό, το Εξομολογητήριο, αν κάποιες αποφάσεις φουσκώνουν ηρωικά τα στήθη κι είναι έτοιμες να ξεχειλίσουν και να φέρουν κατακτητικά μια νέα ζωή, αυτοί μερικές φορές κομπιάζουν, αναδιπλώνονται περίφοβα, τελματώνουν με την ιδέα: «τι θα πει ο κόσμος». Θυσιάζουν τα ιδανικά, το ήθος τους, την Αγάπη του Χριστού, την αιώνια ζωή, μπροστά σε μια τόσο αμφίβολη και μάταιη, τόσο εύθραυστη «κοινωνικά αποδοχή».

Ω, μια ευγενική επανάσταση χρειάζεται σε τέτοιες ώρες, σαν εκείνη του Ζακχαίου. Και κάποιες «τρέλες» θεοφιλείς.

«Ας πούνε οι άλλοι ό,τι θέλουν! Άκρη δε βρίσκεις με τα στόματα του κόσμου. Εγώ θ’ ακολουθήσω το Χριστό!

Το τι ήμουν χθες, δε θα με καθορίζει δυναστικά για πάντα. Σήμερα ξεκινώ! Βάζω καινούργια αρχή με τη ζωή μου! Τώρα γίνομαι κάτι άλλο! Ακόλουθος του Μόνου Αληθινού!

Εκείνου η γνώμη πρωτίστως με ενδιαφέρει! Εκείνου η Κρίση θα με σώσει, θα με στηρίξει, θα μου ανοίξει τελικά τις πύλες του Ουρανού!»

Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς

Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς

Κατηγορία Ορθόδοξη ζωή,

Πατερικά

Να έχετε λοιπόν θάρρος· γιατί δεν θα αφήσει ο Κύριος τις ψυχές των δικαίων να πεθάνουν από την πείνα. Για τούτο τον λιμό λέει ο Κύριος διά του προφήτου: «Εκείνες τις ημέρες θα επιφέρω λιμό επάνω στη γη· όχι λιμό άρτου, ούτε δίψα για νερό, αλλά λιμό για να ακούσουν λόγο Θεού. Και θα περιτρέχουν από την ανατολή μέχρι την δύση, αναζητώντας τον λόγο του Κυρίου» (πρβλ. Αμώς 8.11-12). Βλέπεις ότι δεν ομιλεί για άρτο; Γιατί ο Θεός δεν μιλούσε για τον άρτο. Ω, λιμός φοβερός και ψυχοφθόρος και βλαβερός, ω, λιμός ο οποίος προξενεί αιώνια τιμωρία! Τούτος ο λιμός είναι ο χορηγός κάθε πονηρού πράγματος· τούτος ο λιμός είναι ο πρόξενος κάθε κακού. Τούτο τον λιμό όταν είδε εκ των προτέρων ο προφήτης Δαβίδ να έρχεται, παρακαλούσε τον Θεό λέγοντας «ο Θεός μου, μη αντιπαρέλθεις με σιωπή την προσευχή μου» (Ψαλμ. 27.1). Και για τους σπουδαίους πιστούς προφήτεψε λέγοντας «θα σώσει από τον θάνατο τις ψυχές τους και θα τους παράσχει τροφή σε καιρό λιμού» (Ψαλμ. 32.19). Και σε άλλο σημείο λέει «και σε καιρό λιμού θα χορτάσουν» (Ψαλμ. 36.19)· και πάλι, «ο Κύριος είναι ελεήμων και οικτίρμων, και έδωσε τροφή σε εκείνους οι οποίοι τον σέβονται» (Ψαλμ. 110.4-5). Αυτά είπε ο Δαβίδ για εκείνους που ερευνούν τις Γραφές, ότι δηλαδή δεν θα πεινάσουν. Ας ερευνήσουμε τις Γραφές, αδελφοί, ώστε να μη πεινάσουμε όταν ενσκήψει ο ψυχοφθόρος λιμός· ας ερευνήσουμε, ώστε να μη πλανηθούμε και περιφερόμαστε από κάθε άνεμο. Γι αυτό λέει ο Κύριος προς τους αμελείς, «πλανάσθε, επειδή δεν κατανοείτε τις Γραφές» (Ματθ. 22.29). Γιατί αληθινά, ετούτοι πλανώνται. Διότι από πού προήλθε ο ψυχοφθόρος λιμός; όχι επειδή δεν ερευνούμε τις Γραφές; Ω, από πόσα αγαθά στερήσαμε τους εαυτούς μας, αφήνοντας κατά μέρος τις θεϊκές Γραφές! Διότι αυτή η προσταγή προερχεται από τον Δεσπότη (Χριστό). Ερεύνησε επίπονα, ερεύνησε και αναζήτησε, και θα βρεις πολύ τον αδιανόητο πλούτο, και θησαυρό κρυμμένο στον αγρό· γιατί θα κατανοήσεις την θεϊκή Γραφή. Ερεύνησε και θα βρεις· και όταν βρεις, πούλησε όλα όσα έχεις και αγόρασε τον αγρό εκείνο, δηλαδή την καλή γνώση των αγίων Γραφών, μέσα στις οποίες βρίσκεται κρυμμένος ο Υιός, η αληθινή Σοφία του Πατρός. Τον οποίο όταν ανακαλύψεις, θα είσαι ευτυχής σύμφωνα με αυτό που έχει γραφτεί, ότι «μακάριος είναι ο άνθρωπος ο οποίος βρήκε την σοφία» (Παροιμ. 3.13). Ερεύνησε, αγαπητέ, ακόμα και εάν είσαι πλούσιος ή φτωχός, είτε δούλος είτε ελεύθερος, είτε άνδρας ή γυναίκα. «Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς» (Ιω. 5.39). Διότι η Αγία Γραφή είναι το ταμείο κάθε αγαθού. 

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περὶ ψευδοπροφητῶν͵ καὶ ψευδοδιδασκάλων͵ καὶ ἀθέων αἱρετικῶν͵ καὶ περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου, PG 59.555

Πρωτότυπο κείμενο: Θαρσεῖτε οὖν· οὐ γὰρ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὰς δικαίων. Περὶ τούτου τοῦ λιμοῦ λέγει ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου· «Καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις͵ ἐπάγω λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν· οὐ λιμὸν ἄρτου͵ οὐδὲ δίψαν ὕδατος͵ ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Θεοῦ. Καὶ περιδραμοῦνται ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν͵ ζητοῦντες τὸν λόγον Κυρίου». Ὁρᾷς͵ ὅτι οὐ περὶ ἄρτου λέγει; Θεὸς γὰρ οὐ περὶ τοῦ ἄρτου ἔλεγεν. Ὢ λιμοῦ δεινοῦ͵ καὶ ψυχοφθόρου͵ καὶ βλαβεροῦ ὢ λιμοῦ τῆς αἰωνίου κολάσεως προξένου! Οὗτος ὁ λιμός ἐστιν ὁ χορηγὸς παντὸς πονηροῦ πράγματος· οὗτος ὁ λιμὸς͵ ὁ αἴτιος παντὸς κακοῦ. Τοῦτον τὸν λιμὸν προθεωρήσας ὁ προφήτης Δαυῒδ ἐρχόμενον παρεκάλει τὸν Θεὸν͵ λέγων· «Ὁ Θεός μου͵ μὴ παρασιωπήσῃς ἀπ΄ ἐμοῦ». Καὶ περὶ τῶν σπουδαίων πιστῶν προεφήτευσε λέγων· «Ρύσασθαι ἐκ τοῦ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν͵ καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμῷ». Καὶ ἀλλαχοῦ λέγει· «Καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται»· καὶ πάλιν͵ «Ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριος, τροφὴν ἔδωκεν τοῖς φοβοῦσιν αὐτόν». Ταῦτα εἶπεν ὁ Δαυῒδ περὶ τῶν ἐρευνώντων τὰς Γραφὰς͵ ὅτι οὐ πεινάσουσιν.

Ἐρευνήσωμεν τὰς Γραφὰς͵ ἀδελφοὶ͵ ἵνα μὴ πεινάσωμεν ἐλθόντος τοῦ ψυχοφθόρου λιμοῦ· ἐρευνήσωμεν͵ ἵνα μὴ πλανηθῶμεν͵ καὶ περιφερώμεθα παντὶ ἀνέμῳ. Διό φησιν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἀμελοῦντας· «Πλανᾶσθε͵ μὴ νοοῦντες τὰς Γραφάς». Ἀληθῶς γὰρ οἱ τοιοῦτοι πλανῶνται. Πόθεν γὰρ ὁ ψυχοκτόνος ἐπῆλθεν λιμός; οὐχὶ ἐκ τοῦ μὴ ἐρευνᾷν τὰς Γραφάς; Ὢ πόσων ἀγαθῶν ἑαυτοὺς ἀπεστερήσαμεν͵ καταλιπόντες τὰς θείας Γραφάς! δεσποτικὸν γὰρ τὸ πρόσταγμα. Ἐρεύνησον ἐμπόνως͵ ἐρεύνησον καὶ ζήτησον͵ καὶ εὑρήσεις πολὺν τὸν ἀνείκαστον πλοῦτον͵ καὶ θησαυρὸν κεκρυμμένον ἐν τῷ ἀγρῷ· νοήσεις τὴν θείαν Γραφήν. Ἐρεύνησον͵ καὶ εὑρήσεις͵ καὶ εὑρὼν͵ πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον͵ καὶ ἀγόρασον τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον͵ τὴν καλὴν γνῶσιν τῶν ἁγίων Γραφῶν͵ ἐν αἷς κέκρυπται ὁ Υἱὸς͵ ἡ ἀληθινὴ Σοφία τοῦ Πατρός· ὃν εὑρὼν͵ μακάριος ἔσῃ͵ καθὼς γέγραπται͵ ὅτι «Μακάριος ἄνθρωπος͵ ὃς εὗρεν σοφίαν». Ἐρεύνησον͵ ἀγαπητὲ͵ κἂν πλούσιος τυγχάνῃς ἢ πένης͵ εἴτε δοῦλος͵ εἴτε ἐλεύθερος͵ εἴτε ἄῤῥην͵ εἴτε θῆλυ. «Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς». Ἡ γὰρ θεία Γραφὴ ταμιεῖόν ἐστι παντὸς ἀγαθοῦ.

 --- Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: http://xerouveim.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html

Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς Κατηγορία Ορθόδοξη ζωή, Πατερικά Να έχετε λοιπόν θάρρος· γιατί δεν θα αφήσει ο Κύριος τις ψυχές των δικαίων να πεθάνουν από την πείνα. Για τούτο τον λιμό λέει ο Κύριος διά του προφήτου: «Εκείνες τις ημέρες θα επιφέρω λιμό επάνω στη γη· όχι λιμό άρτου, ούτε δίψα για νερό, αλλά λιμό για να ακούσουν λόγο Θεού. Και θα περιτρέχουν από την ανατολή μέχρι την δύση, αναζητώντας τον λόγο του Κυρίου» (πρβλ. Αμώς 8.11-12). Βλέπεις ότι δεν ομιλεί για άρτο; Γιατί ο Θεός δεν μιλούσε για τον άρτο. Ω, λιμός φοβερός και ψυχοφθόρος και βλαβερός, ω, λιμός ο οποίος προξενεί αιώνια τιμωρία! Τούτος ο λιμός είναι ο χορηγός κάθε πονηρού πράγματος· τούτος ο λιμός είναι ο πρόξενος κάθε κακού. Τούτο τον λιμό όταν είδε εκ των προτέρων ο προφήτης Δαβίδ να έρχεται, παρακαλούσε τον Θεό λέγοντας «ο Θεός μου, μη αντιπαρέλθεις με σιωπή την προσευχή μου» (Ψαλμ. 27.1). Και για τους σπουδαίους πιστούς προφήτεψε λέγοντας «θα σώσει από τον θάνατο τις ψυχές τους και θα τους παράσχει τροφή σε καιρό λιμού» (Ψαλμ. 32.19). Και σε άλλο σημείο λέει «και σε καιρό λιμού θα χορτάσουν» (Ψαλμ. 36.19)· και πάλι, «ο Κύριος είναι ελεήμων και οικτίρμων, και έδωσε τροφή σε εκείνους οι οποίοι τον σέβονται» (Ψαλμ. 110.4-5). Αυτά είπε ο Δαβίδ για εκείνους που ερευνούν τις Γραφές, ότι δηλαδή δεν θα πεινάσουν. Ας ερευνήσουμε τις Γραφές, αδελφοί, ώστε να μη πεινάσουμε όταν ενσκήψει ο ψυχοφθόρος λιμός· ας ερευνήσουμε, ώστε να μη πλανηθούμε και περιφερόμαστε από κάθε άνεμο. Γι αυτό λέει ο Κύριος προς τους αμελείς, «πλανάσθε, επειδή δεν κατανοείτε τις Γραφές» (Ματθ. 22.29). Γιατί αληθινά, ετούτοι πλανώνται. Διότι από πού προήλθε ο ψυχοφθόρος λιμός; όχι επειδή δεν ερευνούμε τις Γραφές; Ω, από πόσα αγαθά στερήσαμε τους εαυτούς μας, αφήνοντας κατά μέρος τις θεϊκές Γραφές! Διότι αυτή η προσταγή προερχεται από τον Δεσπότη (Χριστό). Ερεύνησε επίπονα, ερεύνησε και αναζήτησε, και θα βρεις πολύ τον αδιανόητο πλούτο, και θησαυρό κρυμμένο στον αγρό· γιατί θα κατανοήσεις την θεϊκή Γραφή. Ερεύνησε και θα βρεις· και όταν βρεις, πούλησε όλα όσα έχεις και αγόρασε τον αγρό εκείνο, δηλαδή την καλή γνώση των αγίων Γραφών, μέσα στις οποίες βρίσκεται κρυμμένος ο Υιός, η αληθινή Σοφία του Πατρός. Τον οποίο όταν ανακαλύψεις, θα είσαι ευτυχής σύμφωνα με αυτό που έχει γραφτεί, ότι «μακάριος είναι ο άνθρωπος ο οποίος βρήκε την σοφία» (Παροιμ. 3.13). Ερεύνησε, αγαπητέ, ακόμα και εάν είσαι πλούσιος ή φτωχός, είτε δούλος είτε ελεύθερος, είτε άνδρας ή γυναίκα. «Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς» (Ιω. 5.39). Διότι η Αγία Γραφή είναι το ταμείο κάθε αγαθού. Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περὶ ψευδοπροφητῶν͵ καὶ ψευδοδιδασκάλων͵ καὶ ἀθέων αἱρετικῶν͵ καὶ περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου, PG 59.555 Πρωτότυπο κείμενο: Θαρσεῖτε οὖν· οὐ γὰρ λιμοκτονήσει Κύριος ψυχὰς δικαίων. Περὶ τούτου τοῦ λιμοῦ λέγει ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου· «Καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις͵ ἐπάγω λιμὸν ἐπὶ τὴν γῆν· οὐ λιμὸν ἄρτου͵ οὐδὲ δίψαν ὕδατος͵ ἀλλὰ λιμὸν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Θεοῦ. Καὶ περιδραμοῦνται ἀπὸ ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν͵ ζητοῦντες τὸν λόγον Κυρίου». Ὁρᾷς͵ ὅτι οὐ περὶ ἄρτου λέγει; Θεὸς γὰρ οὐ περὶ τοῦ ἄρτου ἔλεγεν. Ὢ λιμοῦ δεινοῦ͵ καὶ ψυχοφθόρου͵ καὶ βλαβεροῦ ὢ λιμοῦ τῆς αἰωνίου κολάσεως προξένου! Οὗτος ὁ λιμός ἐστιν ὁ χορηγὸς παντὸς πονηροῦ πράγματος· οὗτος ὁ λιμὸς͵ ὁ αἴτιος παντὸς κακοῦ. Τοῦτον τὸν λιμὸν προθεωρήσας ὁ προφήτης Δαυῒδ ἐρχόμενον παρεκάλει τὸν Θεὸν͵ λέγων· «Ὁ Θεός μου͵ μὴ παρασιωπήσῃς ἀπ΄ ἐμοῦ». Καὶ περὶ τῶν σπουδαίων πιστῶν προεφήτευσε λέγων· «Ρύσασθαι ἐκ τοῦ θανάτου τὰς ψυχὰς αὐτῶν͵ καὶ διαθρέψαι αὐτοὺς ἐν λιμῷ». Καὶ ἀλλαχοῦ λέγει· «Καὶ ἐν ἡμέραις λιμοῦ χορτασθήσονται»· καὶ πάλιν͵ «Ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ὁ Κύριος, τροφὴν ἔδωκεν τοῖς φοβοῦσιν αὐτόν». Ταῦτα εἶπεν ὁ Δαυῒδ περὶ τῶν ἐρευνώντων τὰς Γραφὰς͵ ὅτι οὐ πεινάσουσιν. Ἐρευνήσωμεν τὰς Γραφὰς͵ ἀδελφοὶ͵ ἵνα μὴ πεινάσωμεν ἐλθόντος τοῦ ψυχοφθόρου λιμοῦ· ἐρευνήσωμεν͵ ἵνα μὴ πλανηθῶμεν͵ καὶ περιφερώμεθα παντὶ ἀνέμῳ. Διό φησιν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἀμελοῦντας· «Πλανᾶσθε͵ μὴ νοοῦντες τὰς Γραφάς». Ἀληθῶς γὰρ οἱ τοιοῦτοι πλανῶνται. Πόθεν γὰρ ὁ ψυχοκτόνος ἐπῆλθεν λιμός; οὐχὶ ἐκ τοῦ μὴ ἐρευνᾷν τὰς Γραφάς; Ὢ πόσων ἀγαθῶν ἑαυτοὺς ἀπεστερήσαμεν͵ καταλιπόντες τὰς θείας Γραφάς! δεσποτικὸν γὰρ τὸ πρόσταγμα. Ἐρεύνησον ἐμπόνως͵ ἐρεύνησον καὶ ζήτησον͵ καὶ εὑρήσεις πολὺν τὸν ἀνείκαστον πλοῦτον͵ καὶ θησαυρὸν κεκρυμμένον ἐν τῷ ἀγρῷ· νοήσεις τὴν θείαν Γραφήν. Ἐρεύνησον͵ καὶ εὑρήσεις͵ καὶ εὑρὼν͵ πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον͵ καὶ ἀγόρασον τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον͵ τὴν καλὴν γνῶσιν τῶν ἁγίων Γραφῶν͵ ἐν αἷς κέκρυπται ὁ Υἱὸς͵ ἡ ἀληθινὴ Σοφία τοῦ Πατρός· ὃν εὑρὼν͵ μακάριος ἔσῃ͵ καθὼς γέγραπται͵ ὅτι «Μακάριος ἄνθρωπος͵ ὃς εὗρεν σοφίαν». Ἐρεύνησον͵ ἀγαπητὲ͵ κἂν πλούσιος τυγχάνῃς ἢ πένης͵ εἴτε δοῦλος͵ εἴτε ἐλεύθερος͵ εἴτε ἄῤῥην͵ εἴτε θῆλυ. «Ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς». Ἡ γὰρ θεία Γραφὴ ταμιεῖόν ἐστι παντὸς ἀγαθοῦ. --- Πηγή: Απλά και Ορθόδοξα: http://xerouveim.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html