ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΚΛΕΙΣΤΟΣ!

ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΚΛΕΙΣΤΟΣ!

Ο ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

______Καθώς η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την ιερά μνήμη του αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου, πρώτου Ιεράρχου των Ιεροσολύμων, με σεβασμό στρέφουμε τη σκέψη μας στη δοκιμαζόμενη Εκκλησία της Αγίας Σιών. Λέμε "δοκιμαζόμενης", διότι εκεί, δυστυχώς, υπάρχουν εν ζωή δύο Πατριάρχες. Ο Μακαριώτατος Θεόφιλος και ο Μακαριώτατος Ειρηναίος! Ο ένας πατριαρχεύει, ο άλλος δοκιμάζεται! Ο πρώτος δοξάζεται, ο δεύτερος βιώνει την έσχατη ταπείνωση! Βιώνει την έσχατη ταπείνωση, χωρίς όμως να βαρύνεται με κάποια ατιμωτικά παραπτώματα! Στην μαρτυρική πορεία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, σε κάποια περίοδο κρίσεως, κατά το έτος 2005, έτσι απεφάσισε μια Σύναξη των Επισκόπων της, η οποία με κανένα τρόπο δεν μπορεί να νομιμοποιηθή ως η Συνοδική έκφραση της Εκκλησίας της Αγίας Ιερουσαλήμ. Την Απόφαση εκείνη ουδέποτε αποδέχθηκε το θύμα, δηλ. ο κανονικος και νόμιμος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος. Έκτοτε ούτος διαμαρτύρεται και ζητεί δικαίωση. Τελευταίως από την ιδιότυπη φυλακή του εξέδωσε ένα Διάγγελμα. Αυτό το Διάγγελμα μιάς αδικουμένης εκκλησιαστικής Προσωπικότητος φέρουμε σήμερα στη δημοσιότητα. Και το πράττουμε κατ επιταγήν της συνειδήσεὠς μας, μόνο καί μόνο επειδή όλοι οι άλλοι παραλήπτες του "τό έθαψαν"!

______Από τήν αρχή δηλώνουμε, ότι ούτε μας επιτρέπεται, ούτε και επιθυμούμε να υπεισέλθουμε στα εσωτερικά μιάς τοπικής Εκκλησίας! Γι αυτό και όσα θα καταχωρισθούν στίς επόμενες γραμμές δεν πρέπει νά θεωρηθούν ως επέμβαση στα εσωτερικά της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Θα εκφρασθούμε ως άτομο καί όχι ως Ιεράρχης! Θα γράψουμε μερικές σκέψεις μας ως πιστός, ως απλό μέλος της Εκκλησίας, και όχι ως Επίσκοπος, ως ἀτομο καί όχι ως θεσμικό πρόσωπο, ως ιδιώτης και όχι ως κεχρισμένος παρά της θείας Χάριτος. Θα δανείσουμε τη γλώσσα μας στον κοινό άνθρωπο, στον απλό πιστό! Θα πούμε όσα εκείνος θα ήθελε να εκφρασθή, αλλά δεν έχει τη δύναμη. Η κραυγή μας είναι κραυγή πόνου. Δεν γίνεται κατ'επιταγήν κάποιου τρίτου! Δεν στοχεύει στο να προσφέρη λιβανωτό σε κάποιον, ούτε βέβαια και να προσβάλη κάποιον άλλον. Είναι έξωτερίκευσις της αγάπης μας πρός τήν Εκλησίαν! Γνώμονας και οδηγός μας είναι ο λόγος της Εκκλησἰας μας: "Ρύσασθε αδικούμενον" δηλ. λυτρώστε τον αδικούμενον. Θα ομιλήσουμε για ένα σεβάσμιο Πατριάρχη, ο οποίος πήγε παιδί ακόμη στα Ιεροσόλυμα, στην ηλικία 13 ετών, αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην υπηρεσία της Αγιοταφικής Αδελφότητος, την υπηρέτησε μια ολόκληρη ζωή, ετιμήθη απ'Αυτήν, ανεδείχθη Επίσκοπός της, απεστάλη ως Εξαρχος του Παναγίου Τάφου εδώ στην Αθήνα, διαχειρίσθηκε μεγάλη ακίνητη περιουσία χωρίς ποτέ να ακουσθή κάποιος ψόγος είτε για την εν γένει βιοτή του, είτε για διαχειριστικές ατασθαλίες, εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων, αλλά στο τέλος απορρίφθηκε στον κάλαθο των αχρήστων της Αγιοταφικής Αδελφότητος! Τούτο όμως, δηλ. η απόρριψις, έγινε χωρίς τίς νόμιμες και κανονικές διαδικασίες, που προβλέπουν οι ιεροί Κανόνες, δηλ. χωρίς να απαγγελθή κατηγορία, χωρίς να διεξαχθή δίκη, χωρίς καταδίκη από πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο εκκλησιαστικό Δικαστήριο! Ό,τι έγινε, συνετελέσθη με παράνομες και αντικανονικές, γι' αυτό δε και άδικες, διοικητικές διαδικασίες. Με πιεστική παρέμβαση της Ελληνικης Πολιτείας στα εσωτερικά της Εκκλησίας. Με αντικανονική και παράνομη σύνθεση της τοπικής Ιεράς Συνόδου, όπως βεβαιώνουν έγκριτοι Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί-Κανονολόγοι, στερήθηκε του πατριαρχικού αξιώματός του. Έκτοτε, επί τρία τόσα χρόνια τώρα, παραμένει έκλειστος στο διαμερισμά του εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα, στην Αγία Γή! Οι σιδερόφρακτες πόρτες του παραμένουν ερμητικά κλειστές. Τα κλειδιά τους υπάρχουν στά χέρια των τιμωρών Του! Έτσι ούτε ο Ίδιος μπορεί να εξέλθη στην Κοινωνία, ούτε κάποιος άλλος μπορεί να Τόν επισκεφθή! Χωρίς τη θέλησή Του, διατελεί σε πλήρη απομόνωση! Είναι απίστευτο, πλήν όμως αληθινό. Τον Μακαριώτατο Πατριάρχη ή πρώην Πατριάρχη των Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίο έχουν καταδικάσει σε πλήρη απομόνωση! Το φαγητό καί όσα άλλα χρειώδη του προσφέρονται από το παράθυρο!!! Απ΄αυτό το σιδερόφρακτο παράθυρο προβάλλει κάποτε-κάποτε για να ατενίσει κάποιον επισκέπτη Του. Ας μη μας κατηγορήσουν, ότι αυτά που χαράσσονται εδώ στις γραμμές αυτές αποτελούν επέμβαση στα εσωτερικά μιάς άλλης τοπικής Εκκλησίας. Είναι απλώς περιγραφή μιάς θλιβεράς πραγματικότητος! Ακόμη κι αν έπασχε από κάποια βαρειά μολυσματική νόσο, ακόμη και τότε θα είχε μια ανθρώπινη παρηγοριά, ένα γιατρό, μια νοσοκόμα, μια καθαρίστρια, μια επίσκεψη! Όσο κι αν ενοχλεί, εμείς θα το βροντοφωνάζουμε: Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος από του έτους 2008 είναι καταδικασμένος να ζή σε πλήρη απομόνωση! Ούτε καν σε κατ΄οίκον περιορισμόν! Κυριολεκτικά, καί όχι μεταφορικά, είναι κλεισμένος σε ένα γεωγραφικό χώρο, από τον οποίο δεν μπορεί να εξέλθει! Είναι ζωντανός νεκρός! Αντί νά τοποθετηθή ζωντανός μέσα σε ένα υπόγειο τάφο, ευρίσκεται κλεισμένος -κλειδωμένος- σε ένα υπέργειο ταφείο, το Διαμέρισμά Του! Υπογραμμίζω: Κλεισμένος, κλειδωμένος, απομονωμένος, κυριολεκτικά φυλακισμένος μέσα σ' αυτό.

_________'Ολα αυτά συμβαίνουν είτε με την απόφαση, είτε με την ανοχή των εν Χριστώ Αδελφών Του καί τών εν Χριστώ πνευματικών Του τέκνων. Η περίπτωσίς του μου θυμίζει την παροιμία:

"_Αδελφέ ποιός σου έβγαλε τό μάτι και είναι τόσο βαθειά βγαλμένο;

_Μά ποιός άλλος; Ο αδελφός μου" !!!!

Το γεγονός αυτό γνωρίζουν καλώς όλοι οι ανά την οικουμένην Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες και Επίσκοποι της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας αλλά σιωπούν!

________Επιχειρούμε εδώ μια παρέκβαση, για να παραθέσουμε το Διάγγελμα, το οποίο ελάβαμε ηλεκτρονικά από τόν ίδιο τον Μακαριώτατο κ. Ειρηναίο. Ένα Διάγγελμα Διαμαρτυρίας, το οποίο όμως τα ΜΜΕ και όλος ο "καθώς πρέπει" καί "πολιτισμένος κόσμος" του κοσμικού έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, δηλ. τα γνωστά ΜΜΕ, οι μεγάλες εφημερίδες και οι σταθμοί της Τηλεοράσεως, όλοι γενικώς "κυριολεκτικά το έθαψαν". Το παραθέτουμε αυτούσιο όχι τόσο σε έκφραση συμπαραστάσεως πρός τόν Μαρτυρικό Πατριάρχη -Εκείνος θα αμειφθή από τόν Αρχιποίμενα Χριστό- όσο σαν ένδειξη διαμαρτυρίας στην απρέπεια των μέσων ενημερώσεως της "καθώς πρέπει" εποχής μας, τα οποία ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ, αλλά στρεβλώνουν τα γεγονότα! Από τη θέση αυτή προσκαλώ τα μέσα ενημερώσεως του θρησκευτικού ηλεκτρονικού και εντύπου τύπου να δώσουν δημοσιότητα στο Πατραρχικό Διάγγελμα ενημερωτικώς. Δεν ζητώ να λάβουν θέση επί του προβλήματο:ς! Ζητώ να γνωστοποιήσουν στο Πλήρωμα της Εκκλησίας τήν αγωνιώδη κραυγή ενός δοκιμαζομένου Πατριάρχου, υπηρετώντας την αντικειμενική ενημέρωση!

*****************

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗ ....ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ

ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

GREEK ORTHODOX PATRIARCHATE JERUSALEM

----- -----

Δ Ι Α Γ Γ Ε Λ Μ Α

Απευθυνομένη η Ημετέρα Μετριότης

προς το Ημέτερον Ποίμνιον,

άπαν το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Οικουμενικής Ορθοδοξίας

και τους Αδελφούς Ημών Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών,

προς άπαντας τους Αρχηγούς των Κρατών,

προς τους φορείς της Πολιτικής, Διοικητικής και Ποινικής Δικαιοσύνης,

προς τους θεσμικούς φορείς της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του Ο.Η.Ε.,

τέλος δε προς τους Ημετέρους εν Χριστώ αδελφούς Αγιοταφίτας Πατέρας,

Έχουσα βάσιν ότι:

1. Η βιαία απομάκρυνσις Αυτής του Θρόνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων μετά το Πάσχα του 2005 εγένετο κατόπιν τρομοκρατικών ενεργειών από φατριάσαντας κληρικούς εκτελεστάς απροκαλύπτου διπλωματικής ελληνικής πολιτικής παρεμβάσεως, πιέσεως και καθοδηγήσεως δια το τετελεσμένον, πρωτοφανούς εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν, οι οποίοι εδημιούργησαν παρασυναγωγήν και διέπραξαν κανονικά αδικήματα,

ήτοι: α) Της καταφρονήσεως κλήσεώς των προς συμμετοχήν εις την υπό του Προέδρου της Ιεράς Συνόδου σύγκλησιν Αυτής (Τοπική εν Λαοδικεία Σύνοδος, Μ’)

και β) Της μη αναφοράς του ονόματος του οικείου Πατριάρχου αυτών (Πρωτοδευτέρα, ΙΔ’ και ΙΕ’), μετελθόντων εις πήξιν αντικανονικής και παρανόμου «ιεράς συνόδου», ενώ ουδέποτε η Κανονική και Νόμιμος Ιερά Σύνοδος συνεζήτησε θέμα παύσεως του Πατριάρχου Ιεροσολύμων εν Συνόδω, ως προβλέπεται υπό του σχετικού Νόμου αριθμ. 27/1958 § 6 του Βασιλείου της Ιορδανίας, αλλά και υπό των Ιερών Κανόνων, παραγούσης αποφάσεις ανυποστάτους και σειράν αντικανονικών και παρανόμων ενεργειών, αι οποίαι ωδήγησαν τον ισόβιον Πατριάρχην εις τον κατ οίκον εγκλεισμόν Του, και

2. Οι δημιουργήσαντες την φατρίαν και παρασυναγωγήν εξέλεξαν τον υφ Ημών χειροτονηθέντα Θαβωρίου Θεόφιλον, όστις γνωρίζων την αντικανονικήν ιδιότητά του αλλά και την αγνώμονα προς Ημάς συμπεριφοράν του, έχει απομονώσει Ημάς από του έτους 2008 εντός της οικίας Ημών, κεκλειδωμένων των εξωτερικών θυρών του περί αυτήν αυλείου χώρου, απαγορεύων οιανδήποτε επικοινωνίαν μετά των προσερχομένων Ημίν, των πνευματικών Ημών τέκνων και των αγιοταφιτών πατέρων, οίτινες παραμένουσι πιστοί εις την Ημετέραν Μετριότητα, τον ισόβιον Πατριάρχην των, με μοναδικόν σκοπόν, λόγω στερήσεως και αυτής της ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως, την ελπίδα της φυσικής Ημών εξοντώσεως,

Δ Ι Α Γ Γ Ε Λ Λ Ε Τ Α Ι

Το μαρτύριον της συνειδήσεως Ημών, σημείον αποκαλύψεως προς άπαντας,

"νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου" (Ιωάν. 12, 31), δια την Ημετέραν θυσιαστικήν υπομονήν και αναμονήν της αναγνωρίσεως του ψεύδους της επιρριφθείσης Ημίν προσωπικής ενοχής προς βλάβην του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων,

Αλλά και την Ημετέραν πρόκλησιν και πρόσκλησιν δι άπαντας τους υπό των Εκκλησιαστικών και Πολιτειακών νόμων αρμοδίους φορείς εις διαλεύκανσιν της άνευ προηγουμένης δικαστικής κρίσεως εκθρονίσεως της Ημετέρας Μετριότητος από του Πατριαρχικού Θρόνου της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, παρέχοντες την Ημετέραν συγκατάθεσιν, όπως ανοιγώσι πάντες προσωπικοί η συγγενικών Ημίν προσώπων λογαριασμοί και προσαχθώσιν ενώπιον της Εκκλησιαστικής και Πολιτικής Δικαιοσύνης οία έγγραφα επικαλούνται καθ Ημών πάντες οι κατακριταί Ημών, καθ άπερ έπραξεν η Παλαιστινιακή Αρχή δι ορισθείσης υπ΄ Αυτής Νομικής Επιτροπής το έτος 2005, διακηρυξάσης την αθωότητα Ημών εκ των καθ Ημών κατηγοριών.

Τ΄ αυτόν δ΄ αιτούμεθα, όπως πράξωσιν οι αντικανονικώς και άνευ νομίμου Συνόδου διαχειριζόμενοι η συνδιαχειριζόμενοι η συμμετέχοντες διοικητικοί φορείς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, δει και άπαντες οι καθ Ημών εν Φαναρίω Κωνσταντινουπόλεως τότε συνεδριάσαντες, κατ΄ άκραν σκόπιμον αντίθεσιν της ειρηνικής εξομαλύνσεως του ζητήματος ομοιοτρόπως φατριασάντων κληρικών κατά του Πατριάρχου των Βουλγαρίας κ. Μαξίμου, δεδικαιωμένου εις τέλος, και οι υπ αυτών εκπροσωπηθέντες, οίτινες οδηγούσιν εις αφανισμόν την περιουσίαν του, ήτοι ο μοιχεπιβάτης του Θρόνου της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος μετά του δικηγόρου κ. Ράμι Μούγραμπι, ως προς τους κοινούς η προσωπικούς λογαριασμούς τραπεζών αυτών εις Ιεροσόλυμα, Ελλάδα και αλλαχού, και αντιστοίχως πάντων όσων έκτοτε αποφασίζουσι δια την τύχην του Ημετέρου Πατριαρχείου.

Η πατρική Ημών καρδία δεν ανέχεται έτι πλέον την αιμορραγίαν του Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού υπό παραβατών και αποστατησάντων και προσκαλεί και παρακαλεί άπαντα τα μέλη της Μητρός των Εκκλησιών Αγίας Σιών και της καθόλου Ορθοδοξίας και άπαντας τους αρμοδίους φορείς, όπως προσέλθωσιν και συμβάλωσιν εις την αποκατάστασιν της κανονικής Τάξεως εις το Ημέτερον Πατριαρχείον μετά φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης, ίνα, εξερχομένου του διαβόλου μετά των αγγέλων αυτού εκ της Ποίμνης του Χριστού, κοινωνήσωμεν τη Αληθεία εις δόξαν της Πίστεως και του Γένους ημών.

Επευλογούμεν απεκδεχόμενοι πάντα κάματον κυρηναίον, επευχόμενοι ίνα ο Ζωοδότης Κύριος απαυγάση άπαντας Φωτί εκ του Ανεσπέρου Φωτός.

Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ βι΄ Σεπτεμβρίου β΄ /ιε΄

Ο εν θλίψεσι, καρτερία και στοργή αναμένων Υμάς

Υμέτερος έγκλειστος Πατριάρχης Ιεροσολύμων

ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ Α΄

*************

________Δεν θα ασχοληθούμε λοιπόν με την άδικη καταδίκη ενός Πατριάρχου. Και δεν θα ασχοληθούμε με όποιες και όσες αντικανονικές ενέργειες, διαδικασίες και αποφάσεις έχουν ληφθή από εκκλησιαστικά Συνοδικά ή "Συνοδικά" Όργανα. Ούτε και με τήν ένοχη ανάμειξη -χθές- ή την επίσης ένοχη αδιαφορία -σήμερα- του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, ο Οποίος εξ ορισμού τυγχάνει και αναγνωρίζεται φύλαξ και φρουρός της Κανονικής Τάξεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας σε παγκόσμια κλίμακα! Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας στην προκειμένη περίπτωση ΕΚΟΥΣΊΩΣ ΑΠΑΡΝΕΙΤΑΙ και ΑΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ ΑΥΤΟΥ! Αύριο, δυστυχώς, θα εξοφληθή το ..........Γραμμάτιο αυτό! Για όλα αυτά ομιλούν διακεκριμένοι Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, όπως οι κ.κ. Βλάσσιος Φειδάς καί Αθανάσιος Αγγελόπουλος. Αποσπάσματα από τις Γνωμοδοτήσεις των θα παραθέσουμε στη συνέχεια.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ κ. ΒΛ. ΦΕΙΔΑ

Σελίς 60-61

.....Ούτως, η σύγκλησις συνόδου εν αγνοία η ερήμην του Πρώτου κατεκρίθη πάντοτε και απεδοκιμάσθη απεριφράστως ως αδιανόητος εκκλησιολογική και κανονική παρέκκλισις, αι δε αποφάσεις τοιαύτης αντικανονικής επισκοπικής συνελεύσεως εθεωρήθησαν πάντοτε ως άκυροι η και ως ανυπόστατοι, διό και ούτω συνελθόντες κατεδικάσθησαν ως ένοχοι φατριαστικών η και σχισματικών πράξεων, αι οποίαι πλήττουν επικινδύνως την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος εν τη κοινωνία της πίστεως και εν τω συνδέσμω της αγάπης…………

Σελίς 62

.....Συνεπώς, αι πανορθοδόξως ισχύουσαι και αυστηρώς εφαρμοζόμεναι θεμελιώδεις αύται κανονικαί αρχαί διά την οφειλετικήν προστασίαν της ενότητος της Εκκλησίας έχουν απόλυτον εφαρμογήν και εις την παρούσαν εσωτερικήν κρίσιν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αφ’ ενός μέν διότι οι ενεργούντες φατριαστικώς αντικανονικάς εκκλησιαστικάς πράξεις κατά του Πρώτου «προφάσει τινών εγκλημάτων» αυτού δε ηκολούθησαν την κανονικώς επιβαλλομένην συνοδικήν διαδικασίαν διά την αναγκαίαν απόδειξιν και την παρεπομένην επ’ αυτών απόφασιν της οικείας Πατριαρχικής συνόδου, αφ΄ετέρου δε διότι η τοιαύτη κανονική υποχρέωσις αυτών επιβάλλεται όχι μόνον υπό του διέποντος την λειτουργίαν του Πατριαρχείου ιορδανικού νόμου 27/1958, αλλά κυρίως και πρωτίστως υπό της ιδιοτύπου αυθεντίας του Πρώτου ως Πατριάρχου και ως Ηγουμένου της Αγιοταφικής Αδελφότητος.

Ούτως ο ιορδανικός νόμος (άρθρον 27), ο οποίος ορίζει ότι το «αξίωμα του Πατριάρχου είναι ισόβιον, συνωδά τοις κανόσι της Εκκλησίας», περιορίζει τους λόγους απομακρύνσεως η παύσεως του Πατριάρχου μόνον εις αιρετικήν εκτροπήν η εις πλήρη σωματικήν ανεπάρκειαν η πνευματικήν ασθένειαν……………………………

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ κ. ΑΘΑΝ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Σελίς 65

1)Συνυπογράφω «δυσίν χερσίν» την γνωμοδότηση ΦΕΙΔΑ. Σύνοδος χωρίς τον Πρώτο και με χωρίς την πρωτοβουλία του Πρώτου σύγκλησή της και εν αγνοία ή αρνήσει Του είναι φατρία και σχίσμα. Δεν είναι Σύνοδος. Είναι παρα-συναγωγή ή παρά-σύνοδος. Η σύγκληση και οι αποφάσεις τέτοιας συνόδου εν αγνοία ή ερήμην του Πρώτου, και δή του Πατριάρχου, και Ηγουμένου εν προκειμένω της Αγιοταφικής Αδελφότητος, είναι άκυρες και ανυπόστατες.

Σελίς 67

Ο Πατριαρχικός θεσμός είναι ύψιστος θεσμός, μη δυνάμενος να κριθεί και κατακριθεί και καταδικαστεί δημόσια, τηλεοπτικά η πολιτικά, στο πρόσωπο οιουδήποτε Πατριάρχου. Μόνον οι ιδιόβαθμοι και οι συναδελφοί του, και αυτοί όχι κατ’ επιλογήν, δηλαδή αριστίνδην, αλλά όλοι μαζί συνέρχονται συνοδικώς, εξετάζοντες κατηγορίες και εκφέροντες τελική κρίση. Ον τρόπο πρό ετών έγινε στο Πατριαρχείο Βουλγαρίας με την αμφισβήτηση του κανονικού Πατριάρχου από κάποιους σχισματικούς και φατριαστές, που είχαν όμως την κρατική υποστήριξη.

Σελίς 69

Απώτερος στόχος δεν είναι πλέον ένας Αγιοταφίτης Πατριάρχης, που από 13 χρόνων μικρό παιδί συνεχώς προσφέρει στην Αγιοταφική αδελφότητα, αλλά ο Πανάγιος Τάφος. Για αυτό θα πρέπει να υπάρξει συμβιβασμός και επανασύνδεση αγάπης, αμοιβαίας συγγνώμης, εμπιστοσύνης και συναδελφοσύνης εντός της Αγιοταφικής Αδελφότητος.

(Από τό βιβλίο ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΑ,

Έτος Δ, τεύχος 2, Οκτώβριος 2005, Εκδόσεις Αντ. Ν. ΣΑΚΚΟΥΛΑ)

_____Δεν ασχολούμεθα λοιπόν με την καθ ημάς άδικη καταδίκη του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, για να μη υπεισέλθουμε στα εσωτερικά μιας άλλης Εκκλησίας. Ασχολούμεθα όμως με την ανθρώπινη πλευρά της υποθέσεως. Με την ένοχη σιωπή της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Μέ τήν αδιαφορία των Ορθοδόξων Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, Προκαθημένων τών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Με την ένοχη απόκρυψη της ειδήσεως από τους παράγοντες των Μέσων μαζικής ενημερώσεως. Από τήν αδιαφόρων όλων εκείνων των παραγόντων, οι οποίοι συγκροτούν την ανθρώπινη και την πανανθρώπινη Κοινωνία.

Ένας Αδελφός μας, φωνάζει, διαμαρτύρεται! Μπορούμε να αδιαφορούμε έναντι οποιασδήποτε σκοπιμότητος;

* Ποιούμαι έκκληση πρός τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο να ασκήση τήν πνευματικήν του δικαιοδοσίαν, ώστε να υπερισχύση η Κανονική Τάξις.

* Ποιούμαι έκκληση πρός τους Μακαριωτάτους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών νά ακροασθούν με συμπάθεια τον πονεμένο Αδελφό τους. Όπου υπάρχει ο Χριστός μας, εκεί ΔΕΝ υπάρχουν αδιέξοδα.

* Ποιούμαι έκκληση πρός τούς κατά τόπους αδελφούς μου Αρχιερείς, Ιερείς, Διακόνους και τούς Πιστούς και παρακαλώ νά μη αδιαφορήσουν στην αγωνιώδη κραυγή ενός αδικουμένου.

* Ποιούμαι έκκληση πρός τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο να επιδείξη σπλάγχνα οικτιρμών πρός τον έως χθές Γέροντά του καί Πατριάρχη Του.

* Ποιούμαι έκκληση πρός τούς έν Χριστώ Αγιοταφίτες Αδελφούς μου, όπως ενεργοποιηθούν άμεσα και ενεργήσουν τα δέοντα, ώστε στο Μακαριώτατο Πατριάρχη κ.κ. Ειρηναίο να αποδοθή το ανθρώπινο δικαίωμα ελευθέρας εισόδου και εξόδου από την ιδιότυπη φυλακή Του.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΙ με πολλή ταπείνωση:

Τόν Προφήτην Ησαΐαν, παραγγέλλοντα εις ημάς: "Ρύσασθε αδικούμενον" (Ησ. 1,17)

Την Σοφίαν Σειράχ: "Εξελού αδικούμενον εκ χειρός αδικούντος και μη ολιγοψυχήσης εν τω κρίνειν σε" (Σοφ. Σειράχ 4,9)

Το βιβλίον των Παροιμιών: "Ος κρύπτει αδικήματα, ζητεί φιλίαν, ος δε μισεί κρύπτειν διίστησι φίλους και οικείους" (Παροιμ. 17,9)

Τον Σοφόν Σολομώντα: "Γενεάς αδίκου χαλεπά τα τέλη" (Σ.Σολ. 3,19)

Τόν Απόστολον Παύλον, λέγοντα πρός ημάς: " ...και παν ό,τι εάν ποιήτε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως τω Κυρίω και ουκ ανθρώποις, ειδότες ότι από Κυρίου απολήψεσθε την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· το γαρ Κυρίω Χριστώ δουλεύετε· ο δε αδικών κομιείται ό ηδίκησε, και ουκ έστι προσωποληψία" (Κολ.3,23-25)

Τον Ευαγγελιστήν Λουκάν, διηγούμενον τα περί Μωϋσέως: "Και ιδών τινα αδικούμενον (ο Μωϋσής).....εποίησε εκδίκησιν τω καταπονουμένω πατάξας τον Αιγύπτιον....(και είπε): Άνδρες αδελφοί εστέ υμείς· ίνα τι αδικείτε αλλήλους;" (Πράξ. 7,24-26)

Ο Πατριάρχης σε ημέρες δόξης!

Αίγιον, 23 Οκτωβρίου 2010 επι τη ιερά μνήμη του Αγ. Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ο Μετρητής μας κατά την ώρα της αναρτήσεως δείχνει: 395.370

ΣΗΜ. Όσοι εκ των επισκεπτών του ιστολογίου μας επιθυμούν να λάβουν μια πιό προσωπική θέση, μπορούν να αποστείλουν ένα e-mail στην διεύθυνση: andrews.romios@yahoo.com

Αναρτήθηκε από ΣΤΟΧΑΖΟΜΑΙ και ΓΡΑΦΩ...... στις 8:43 μ.μ.

Ετικέτες ΔΙΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ: Ο ΕΚΛΕΙΣΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

« ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ »

« ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ »

Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τελειώσουν τις δουλειές τις ατέλειωτες, τελειώνουν αυτήν την ζωή με ατέλειες πνευματικές και μετανοούν στο τέλος της ζωής τους, αλλά αυτό δεν τους βοηθάει πια σε τίποτε, γιατί έχει βγη το διαβατήριο.

Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.

« Λόγοι Α΄ - Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο », σελίδα 196.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ "ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ"

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ

ΣΆΒΒΑΤΟ, 14 ΑΥΓΟΎΣΤΟΥ 2010

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

******
Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ,

ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ!

________Η ροή του χρόνου για μια ακόμη φορά μας έφερε στη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως τῆς Υπεραγίας της Θεοτόκου, μιά εορτή που ευστόχως έχει αποκληθή ως "το Πάσχα του καλοκαιριού!" Με αγάπη επικαλούμαι ταπεινά τήν Χάρη της Παναγίας μας πρός ὁλους εσάς πού επισκέπτεσθε τον ιστότοπό μας.

_______Μια τέτοια ημέρα κι εμείς εδώ στα μαρτυρικά και ηρωϊκά Καλάβρυτα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς την παρουσία των Μεγάλων του κόσμου τούτου, σεμνά και ταπεινά τιμάμε την Παναγία μας στην ιστορική, παλαίφατη, αυτοκρατορική και πατριαρχική Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, οπου κατά τον 4ο αιώνα ανευρέθη και έκτοτε φυλάσσεται η σεβασμία Εικόνα Της, έργο του Ευαγγελιστού Λουκά!

_______Μετά μεγαλοπρεπούς σεμνότητος τιμάμε την Μητέρα του Θεανθρώπου και την Μητέρα του ανθρώπινου Γένους, την Σκέπη και Προστασία του κόσμου.

______Μια τέτοια πανίερη ημέρα ελάτε κοντά μας νά θυμηθούμε όλους εκείνους τους αδελφούς μας, οι οποίοι ευρίσκονται κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες: π.χ.

-Ὀσους έχουν ένα πρόσφατο πένθος και συντρίβονται κάτω από το βαρύ πέλμα του θανάτου.

-Ὀσους βρίσκονται καθηλωμένοι στο κρεββάτι του πόνου, είτε νοσηλεύονται σε κάποιο νοσοκομείο, είτε στο σπίτι τους.

-Όσους εργάζονται στον τομέα της νοσηλείας, ήτοι το ιατρικό, το νοσηλευτικό καί το διοικητικό προσωπικό των νοσηλευτικών Ιδρυμάτων. Ἠ ὀλους εκείνους τούς ήρωες, που κρατούν στο σπίτι τους τον ηλικιωμένο γονηό, σύζυγο ή αδελφό, τον περιποιούνται, τον φροντίζουν χωρίς αγανάκτηση.

-Όσους μαστίζονται από την ανέχεια και την στέρηση καί αγωνιούν, διότι δεν έχουν εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη ζωή.

-Όσους έχουν πληγωθή από τα θανάσιμα βέλη της αχαριστίας και για το λόγο αυτό έχασαν στην εμπιστοσύνη στον "ΑΝΘΡΩΠΟ¨! Είναι γνωστή η ρήση: "Κανείς δεν είναι περισσότερο αγνώμων από τον υπό σου ευεργετηθέντα¨!

______Σκεφθῆτε, παρακαλώ, σκεφθήτε και αναζητήστε πονεμένους, αρρώστους, ξεχασμένους φίλους, προδομένους γονείς, προδομένες ή προδομένους συζύγους και τόσους ἀλλους! Προσευχηθήτε για όλους αυτούς στην Μεγάλη μας Μητέρα, την Παναγία μας!

_______Σήμερα σας προσφέρουμε ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, που προέρχεται από τον αθάνατο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη! Έχει τίτλο: "Ρεμβασμός του Δεκα-πενταυγούστου". Μας το εξασφάλισε η επιμέλεια του π. Ἰωακείμ Βενιανάκη, Ιεροκήρυκος τῆς ιερᾶς ημών Μητροπόλεως, τον οποίον και ευχαριστούμεν.

+ Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ,

Καλάβρυτα 14 Αυγούστου 2010

*********

________________Ρεμβασμός του ΔεκαπενταύγουστουΑνάμεσα εις συντρίμματα και ερείπια, λείψανα παλαιάς κατοικίας ανθρώπων, εν μέσω αγριοσυκών, μορεών με ερυθρούς καρπούς, είς έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν, προς μίαν παραλίαν βορειοδυτικήν της νήσου, όπου την νύκτα επόμενον ήτο να βγαίνουν και πολλά φαντάσματα, είδωλα ψυχών κουρασμένων, σκιαί επιστρέφουσαι, καθώς λέγουν, από τον ασφοδελόν λειμώνα, αφήνουσαι κενάς οιμωγας εις την ερημίαν, θρηνούσαι το πάλαι ποτέ πρόσκαιρον σκήνωμά των, εις τον επάνω κόσμον-εκεί ανάμεσα εσώζετο ακόμη ο ναΐσκος της Παναγίας της Πρέκλας. Δεν υπήρχε πλέον οικία ορθή, δεν υπήρχε στέγη και άσυλον εις όλον το οροπέδιον εκείνο, παρά την απορρώγα ακτήν. Μόνος ο μικρός ναΐσκος υπήρχε και εις το προαύλιον του ναΐσκου ο Φραγκούλης Κ.Φραγκούλας είχε κτίσει μικρόν υπόστεγον καλύβην μάλλον ή οικίαν, λαβών την ξυλείαν, όσην ηδυνήθη να εύρη, καί τινας λίθους από τα τόσα τριγύρω ερείπια, διά να στεγάζεται προχείρως εκεί και καπνίζη ακατακρίτως το τσιμπούκι του, με τον ηλέκτρινον μαμόν, έξω του ναού, ο φιλέρημος γέρων.
Ο ναΐσκος ήτο ιδιόκτητος· πράγμα σπάνιον εις τον τόπον, λείψανον παλαιού θεσμού· ήτον κτήμα αυτού του γέροντος Φραγκούλα. Ο αξιότιμος πρεσβύτης, φέρων όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα προεστού, ωραίον φέσι του Τουνεζίου, επανωβράκι τσόχινον, με ζώνην πλατείαν κεντητήν, μακράν τσιμπούκαν με ηλέκτρινον μαμόν, και κρατών με την αριστεράν ηλέκτρινον μακρόν κομβολόγιον, δεν ήτο και πολύ γέρων, ως πενήντα πέντε χρόνων άνθρωπος. Κατήγετο από την αρχαιοτέραν και πλέον γνησίως αυτόχθονα οικογένειαν του τόπου. Ήτον εκ νεαράς ηλικίας ευσταλής, υψηλός, λεπτός την μέσην, μελαγχροινός, με αδρούς χαρακτήρας του προσώπου, δασείας οφρύς, οφθαλμούς μεγάλους, ογκώδη ρίνα, χονδρά χείλη προέχοντα. Ηγάπα πολύ τα μουσικά τα τε εκκλησιαστικά και τα εξωτερικά, υπήρξε δε με την χονδρήν, αλλά παθητικήν φωνήν του, ψάλτης και τραγουδιστής εις τον καιρόν του μέχρι γήρατος.
Την Σινιώραν, ωραίαν νέαν, λεπτοφυή, λευκοτάτην, την είχε νυμφευθή από έρωτα. Ήδη είχε συζήσει μαζί της υπέρ τα είκοσι πέντε έτη, και είχεν αποκτήσει τέσσαρας υιούς και τρεις θυγατέρας. Αλλά τώρα, εις τον ουδόν του γήρατος, δεν συνέζη πλέον μαζί της.
Είχε χωρίσει άπαξ ήδη, αφού εγεννήθησαν τα τέσσαρα πρώτα παιδία, δύο υιοί και δύο θυγατέρες· ο πρώτος ούτος χωρισμός διήρκεσεν επί τινας μήνας. Είτα επήλθε συνδιαλλαγή και συμβίωσις πάλιν. Τότε εγεννήθησαν άλλα δύο τέκνα, υιός και θυγάτριον. Είτα επήλθε δεύτερος χωρισμός , υπέρ το έτος διαρκέσας. Μετά τον χωρισμόν δευτέρα συνδιαλλαγή. Τότε εγεννήθη ο τελευταίος υιός. Ακολούθως επήλθε μακρός χωρισμός μεταξύ των συζύγων. Ο τελευταίος ούτος χωρισμός, μετά πολλάς αγόνους αποπείρας συνδιαλλαγής, διήρκει από τριών ετών και ημίσεος. Δεν ήτο πλέον φόβος να γεννηθούν άλλα τέκνα. Η Σινιώρα ήτο υπερτεσσαρακοντούτις ήδη.
Την εσπέραν εκείνην, της 13 Αυγούστου του έτους 186... εκάθητο μόνος, ολομόναχος, έξω του ναΐσκου, εις το προαύλιον, έμπροσθεν της καλύβης την οποίαν είχε κτίσει, εκάπνιζε το τσιμπούκι του κ’ ερρέμβαζεν. Ο καπνός από τον λουλάν ανέθρωσκε και ανέβαινεν εις κυανούς κύκλους εις το κενόν, και οι λογισμοί του ανθρώπου εφαίνοντο να παρακολουθούν τους κύκλους του καπνού και να χάνωνται μετ’ αυτών εις το αχανές, το άπειρον. Τι εσκέπτετο;
Βεβαίως την σύζυγόν του, με την οποίαν ήσαν εις διάστασιν, και τα τέκνα του, τα οποία σπανίως έβλεπεν. Εσχάτως του είχον παρουσιασθή πρώτην φοράν εις την ζωήν του, και οικονομικαί στενοχωρίαι. Ο Φραγκούλας ήτο μεγαλοκτηματίας. Είχε παμπόλλους ελαιώνας, αμπέλια αρκετά, και χωράφια αμέτρητα. Μόνον από τον αντίσπορον των χωραφιών ημπορούσε να μην αγοράζη ψωμί δι’ όλου του έτους αυτός και η οικογένειά του. Οι δε ελαιώνες, όταν εκαρποφόρουν έδιδον αρκετόν εισόδημα. Αλλ’ επειδή δεν ειργάζετο ποτέ μόνος του, τά έξοδα «τον έτρωγαν!» Είτα, αυξανομένης της οικογενείας, συνηυξάνοντο και αι ανάγκαι. Και όσον ηύξανον τα έξοδα, τόσον τα έσοδα ηλαττούντο. Ήλθαν «δυστυχισμένες χρονιές», αφορίαι, συμφοραί, θεομηνίαι. Είτα, διά πρώτην φοράν, έλαβεν ανάγκην μικρών δανείων. Δεν εφαντάζετο ποτέ ότι μία μικρή κάμπη αρκεί διά να καταστρέψη ολόκληρον φυτείαν. Απηυθύνθη εις ένα τοκογλύφον του τόπου.
Οι τοιούτοι ήσαν άνθρωποι «φερτοί», απ’ έξω, και όταν κατέφυγον εις τον τόπον, εν ώρα συμφοράς και ανεμοζάλης, κατά την Μεγάλην Επανάστασιν, ή κατά τα άλλα κινήματα τα προ αυτής, αρχομένης της εκατονταετηρίδος, κανείς δεν έδωκεν προσοχήν και σημασίαν εις αυτούς.
Αλλ’ επειδή οι εντόπιοι είχον αποκλειστικήν προσήλωσιν εις τα κτήματα, ούτοι, οι επήλυδες, ως πράττουσιν όλοι οι φύσει και θέσει Εβραίοι, έδωκαν όλην την σημασίαν και την προσοχήν των εις τα χρήματα. Ήνοιξαν εργαστήρια, μαγαζεία, κ’ εμπορεύοντο κ’ εχρηματίζοντο. Είτα ήλθεν η ώρα, όπως και τώρα και πάντοτε συμβαίνει, οι εντόπιοι έλαβον ανάγκην των χρημάτων, και τότε ήρχισαν να υποθηκεύουν τα κτήματα. Εωσότου παρήλθε μία γενεά, ή μία και ημισεία, και τα χρήματα επέστρεψαν εις τους δανειστάς συμπαραλαβόντα μεθ’ εαυτών και τα κτήματα.
Έως τότε δεν είχε συλλογισθή τοιαύτα πράγματα ο Φραγκούλης Φραγκούλας, ούτε τον έμελε ποτέ του περί χρημάτων. Αλλ’ επ’ εσχάτων είχε λάβει ανάγκην και δευτέρου και τρίτου δανείου, και οι δανεισταί προθύμως του έδιδαν, αλλ’ απήτουν να τους καθιστά υπέγγυα τα καλλίτερα κτήματα, εκ των οποίων έκαστον είχε κατ’ αυτόν εκτιμητήν, δεκαπλασίαν αξίαν του ποσού του δανειζομένου... Πλην φευ! αυτός δεν ήτο μόνος καϋμός του.
Ο Φραγκούλης Φραγκούλας δεν εφόρει πλέον το ωραίον του μαύρον φέσι, το τουνεζιάνικον· έφερεν οικιακόν μαύρον σκούφον επί της κεφαλής. Αλλ’ ευρίσκετο σήμερον εις την εξοχήν. Εάν τον συνηντώμεν την προτεραίαν εις την αγοράν, κάτω εις την πολίχνην, θα εβλέπομεν ότι είχε βάψει μαύρον το φέσι του... Είχε πρόσφατον πένθος.
-Α! Τώχασα το καϋμένο μ’, το ευάγωγο, τώχασα.
Ο γέρο-Φραγκούλης εστέναζε, και είχε δίκαιον να στενάζη. Το καλλίτερον κοράσιόν του, το τρίτον, το μικρότερον, δεκατετραετές μόλις την ηλικίαν –το οποίον είχε γεννηθή κατά τι διάλειμμα έρωτος, μεταξύ δύο χωρισμών- του είχεν αποθάνει προ ολίγων μηνών...
Και αυτός ήλθεν εις την Παναγίαν διά να κλαύση και να πη τον πόνο του. Ήτον κτήμα του ο ναΐσκος της Παναγίας της Πρέκλας. Το εκκλησίδιον ήτο ευπρεπέστατον, ωραία στολισμένον, και είχε καλάς εικόνας –και μάλιστα την φερώνυμον, την γλυκείαν Παναγίαν την Πρέκλαν- σκαλιστόν χρυσωμένον τέμπλον, πολυέλαιον και μανουάλια ορειχάλκινα, κανδήλια αργυρά. Έφερε πάντοτε ο ιδιοκτήτης μαζί του την βαρείαν υπερμεγέθη κλείδα της δρύΐνης θύρας της στερεάς, και δεν έλειπε συχνά να επισκέπτεται την Παναγίαν. Την ημέραν εκείνην θα ετελείτο πανήγυρις εις τον ναΐσκον, τιμώμενον επ’ ονόματι της Κοιμήσεως. Θα ήρχοντο από τον τόπον πολλαί οικογένειαι και άτομα, δωδεκάδες τινές προσκυνητών και πανηγυριστών και ο Παππανικόλας ο συμπέθερός του. Εις τον Παππανικόλαν έδιδεν ο Φραγκούλης διά τον κόπον του εν τάλληρον, περιπλέον δε εισέπραττεν ο παππάς διά λογαριασμόν του τας δεκάρας, όσας έδιδον αι γυναίκες «διά να γράψουν τα ονόματα» ή τα «ψυχοχάρτια». Όλα τ’ άλλα, προσφοράς, αρτοκλασίαν, πώλησιν κηρίων κ.τ.λ. τα εισάπραττεν ο Φραγκούλης ως εισόδημα ιδικόν του...
Και τώρα τους επερίμενε να έλθουν πάλιν... και ανελογίζετο πώς άλλοτε, όταν ήτο νέος ακόμη, μετά τον πρώτον χωρισμόν από τη γυναίκα του, η πανήγυρις αύτη της Παναγίας της Κοιμήσεως έγινεν αφορμή διά να επέλθη συνδιαλλαγή μετά της γυναικός του. Κατόπιν της συνδιαλλαγής εκείνης εγεννήθη ο τρίτος υιός, και το Κουμπώ, το θυγάτριον το οποίον εθρήνει τώρα ο γερο-Φραγκούλης.
-Τώχασα, το καυμένο μου, το ευάγωγο, τώχασα!...
Ω, δεν ελυπείτο τώρα τόσον πολύ τον από της γυναικός του χωρισμόν –την οποίαν άλλως τε τρυφερώς ηγάπα-, όσον εθρήνει την σκληράν απώλειαν εκείνη της κορασίδος, την οποίαν εις τον άλλον κόσμον ήλπιζε μόνον να επανεύρη... Και κατενύσσετο πολύ η καρδία του και εθλίβετο... Και ανελογίσθη ότι το πάλαι εδώ οι χριστιανοί, όσοι ήσαν ως αυτός τεθλιμμένοι, εις τον ναΐσκον αυτόν της Παναγίας της Πρέκλας ήρχοντο τας ημέρας αυτάς, να εύρωσι διά της εγκρατείας και της προσευχής και του ιερού άσματος αναψυχήν και παραμυθίαν... Τον παλαιόν καιρόν, προ του εικοσιένα, όταν το σήμερον έρημον και κατηρειπωμένον χωρίον εκατοικείτο ακόμη, όλοι οι κάτοικοι, και των δύο ενοριών, ήρχοντο εις τον ναόν της Πρέκλας, όστις ήτο απλούν παρεκκλήσιον, ν’ ακούσωσι τας ψαλλομένας Παρακλήσεις καθ’ όλον τον Δεκαπενταύγουστον...
Άφησεν εις την άκρην το τσιμπούκι, το οποίον είχε σβύσει ήδη ανεπαισθήτως, εν μέσω της αλλοφροσύνης των ρεμβασμών του καπνιστού, και ακουσίως ήρχισε να υποψάλλη.
Έλεγε τον Μέγαν Παρακλητικόν Κανόνα και τον εις την Παναγίαν, όπου διεκτραγωδούνται τα παθήματα και τα βάσανα μιας ψυχής και την σειράν όλην των κατανυκτικών ύμνων, όπου εις βασιλεύς Έλλην, διωγμένος, πολεμημένος, στενοχωρημένος, από Λατίνους και Άραβας και τους ιδικούς του, διεκτραγωδεί προς την Παναγίαν τους ιδίους πόνους του, και τους διωγμούς, όσους υπέφερεν από τα στίφη των βαρβάρων, τα οποία ονομάζει «νέφη».
Είτα, κατά μικρόν, αφού είπεν όσα τροπάρια ενθυμείτο από στήθους,ύψωσεν ακουσίως την φωνήν, και ήρχισε να μέλπη το αθάνατον εκείνο:
«Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε
Γεθσημανή τω χωρίω κηδεύσατέ μου το σώμα,
Και Συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα»,

...Και είτα προσέτι, παρεκάλει διά του άσματος την Παναγίαν, να είναι μεσίτρια προς τον Θεόν, «μη μου ελέγξη τας πράξεις ενώπιον των Αγγέλων...» Ω, αυτό είχε την δύναμιν και το προνόμιον να κάμνη πολλά ζεύγη οφθαλμών να κλαίωσι τον παλαιόν καιρόν, όταν οι άνθρωποι έκλαιον ακόμη εκούσια δάκρυα εκ συναισθήσεως...

Ο γέρο-Φραγκούλης επίστευε και έκλαιεν... Ω, ναι, ήτον άνθρωπος ασθενής· ηγάπα και ημάρτανε και μετενόει... Ηγάπα την θρησκείαν, ηγάπα την σύζυγον και τα τέκνα του, επόθει ακόμη τον συζυγικόν βίον, επόθει και τον βίον τον μοναχικόν. Τον καιρόν εκείνον είχε αγαπήσει εξ όλης καρδίας την Σινιωρίτσα του... και την ηγάπα ακόμη. Αλλ’ όσον τρυφερός ήτον εις τον έρωτα, τόσον ευεπίφορος εις το πείσμα, και τόσον γοργός εις την οργήν. Ω, ατέλειαι των ανθρώπων!
Τώρα εις τους τελευταίους χρόνους, είχε γνωρίσει ακόμη και την οικονομικήν στενοχωρίαν, το παράπονον της ξεπεσμένης αρχοντιάς, τας πιέσεις και τας απειλάς των τοκογλύφων. «Το διάφορο κεφάλι! το διάφορο κεφάλι! το διάφορο κεφάλι!» Επί τέσσαρας ενιαυτούς ήτον αφορία, αι ελαίαι δεν εκαρποφόρησαν· ο καρπός είχε προσβληθή από άγνωστον ασθένειαν, διά τας αμαρτίας των ιδιοκτητών. Είχαν κιτρινίσει και μαυρίσει αι ελαίαι, και ήσαν γεμάται από βούλες και είχαν πέσει άκαιρα. Τόσα «υποστατικά», τόσα «μούλκια», τόσο «βιος», αγύριστα κτήματα, σχεδόν τσιφλίκια, ηπειλούντο να περιέλθωσιν εις χείρας των τοκογλύφων. Εγέννα ή όχι η γη, εκαρποφόρουν ή όχι τα δένδρα, ο τόκος δεν έπαυε. Τα κεφάλαια «έτικτον». Έπαυσε να τίκτη η γόνιμος (όπως λέγει ο Άγιος Βασίλειος), αφού τα άγονα ήρχισαν κ’ εξηκολούθουν να τίκτουν...
Ανελογίζετο αυτά, κ’ έκλαιεν η ψυχή του. Δεν ήλπιζε πλέον, ούτε ηύχετο σχεδόν, να ήρχετο η Σινιωρίτσα αύριον εις την πανήγυριν, όπως ήρχετο τακτικά κάθε χρόνον άλλοτε, όταν ήσαν «μονιασμένοι», -όπως είχεν έλθει και άπαξ, εις καιρόν οπού ευρίσκοντο χωρισμένοι προ δεκαπέντε ετών... Τώρα μόνον η ψυχή της Κούμπως, της αθώας μικράς παρθένου, είθε να παρίστατο αοράτως εις την πανήγυριν αγαλλομένη.
Ω! άλλοτε, προ δεκαπέντε ετών, πριν γεννηθή ακόμη η Κούμπω ναι, η Παναγία είχε δωρήσει το αβρόν εκείνο άνθος εις τον Φραγκούλην και την Σινιώραν, και η Παναγία πάλιν το είχε δρέψει και το είχεν αναλάβει πλησίον της. πριν μολυνθή εκ της επαφής των ματαίων του κόσμου. Τον καιρόν εκείνον, είχε συμβή ο πρώτος χωρισμός, το πρώτον πείσμα, το πρώτον κάκιωμα μεταξύ των συζύγων. και ο Φραγκούλης, θυμώδης, οξύχολος, δριμύς, είχεν αναβή όπως τώρα, από την πολίχνην την κατοικημένην εις το παλαιόν χωρίον το έρημον, του οποίου εσώζοντο τότε ακόμη ολίγισται οικίαι και δεν ήτο ερείπιον όλον, όπως σήμερον. Και καθώς τώρα, είχεν έλθει δύο ή τρεις ημέρας προ της εορτής εις το παρεκκλήσιον της Πρέκλας, εκάθητο δε εις τα πρόθυρα του ναΐσκου κι’ εκάπνιζε το μακρόν τσιμπούκι με το ηλέκτρινον επιστόμιον. Πλην τότε το φέσι του ήτο κατακόκκινον, και τώρα εφόρει μαύρον σκούφον... Και τότε ο Φραγκούλης ήτο σαράντα χρόνων και τώρα ήτο πενηνταπέντε. Τότε έτρεφε πείσμα και χολήν, αλλ’ είχε πολύ περισσότερον και βαθύτερον συζυγικόν έρωτα, και μόνον νύξιν ήθελεν· ήτον έτοιμος να συγχωρήση και ν’ αγαπήση... Αλλά τώρα δεν είχε πλέον ούτε πείσμα σχεδόν ούτε οργήν, ηγάπα την Σινιώραν, την επόνει, αλλ’ έκλαιε πολύ περισσότερον διά το θυγάτριόν του, το Κουμπώ. «Το καϋμένο το ευάγωγο!».
Εκείνην την φοράν, ο παππά-Νικόλας, άμα έφθασε την παραμονήν, ακολουθούμενος από πλήθος προσκυνητών διά την πανήγυριν, εστάθη πλησίον της θύρας του ναού, παρά την γωνίαν, και του είπε μυστηριωδώς:
-Θάχης μουσαφιρλίκια, θαρρώ.
-Τι τρέχει, παππά; ηρώτησε μειδιών ο Φραγκούλης, όστις εμάντευσε πάραυτα.
-Θα σου έλθει τ’ ασκέρι... Κύτταξε, Φραγκούλη, φρόνιμα, χωρίς πείσματα.
Ο Παππάς, ασκέρι λέγων, εννοούσε προφανώς την οικογένειαν του Φραγκούλα· αλλά τάχα μόνον τα παιδία, τα δύο μεγαλείτερα εκ των τεσσάρων; -καθόσον τα άλλα δύο τα μικρά, δεν θα ηδύναντο να κουβαληθούν εις διάστημα τριών ωρών οδοιπορίας χωρίς την μητέρα των. Ο Φραγκούλης ηθέλησε να βεβαιωθή.
-Θάρθη μαζί κι’ η μάνα τους;
-Βέβαια... πιστεύω, είπεν ο παππάς.
Τω όντι, όταν εβράδυασε καλά και άρχισε να σκοτεινιάζη, η κυρά Σινιώρα ήλθε, μαζύ με την γραίαν μητέρα της και με τα τέσσερα παιδιά της, εν συνοδεία και άλλων προσκυνητριών, γειτονισσών ή συγγενών της. Από πολλών μηνών δεν είχεν ιδεί τον συζυγόν της, όστις είχε κατοικήσει χωριστά –εις ευτελές δωμάτιον, χάρις ταπεινώσεως, το οποίον ονόμαζε «το κελλί του», και έζη από μηνών ως καλόγηρος. Επλησίασε δειλή, κάτω νεύουσα· ο Φραγκούλης ίστατο εκεί παραπέρα από την θύραν της εκκλησίας, κ’ έκαμνε πως έβλεπεν αλλού και πως επρόσεχεν είς τινα ομιλίαν περί αγροτικών υποθέσεων μεταξύ δύο ή τριών χωρικών. Η Σινιώρα εισήλθεν εις τον Ναΐσκον, επροσκύνησεν, εκόλλησε κηρία και ησπάσθη τας εικόνας. Είτα μετά τινα ώραν εξήλθεν. Επλησίασε συνεσταλμένη κ’ εχαιρέτησε τον σύζυγόν της. Ούτος έτεινε προς αυτήν την χείρα και ησπάσθη φιλοστόργως τα τέκνα του.
Ήδη ενύκτωνε και εψάλη ο Μικρός Εσπερινός. Ακολούθως μετά το λιτόν σαρακοστιανόν, το οποίον έφαγον καθ’ ομάδας καθίσαντες οι διάφοροι προσκυνηταί εδώ κι’ εκεί επί των χόρτων και των ερειπίων, ο Φραγκούλης ητοίμασεν ιδιοχείρως ξύλινον σήμαντρον πρόχειρον κατά μίμησιν εκείνων τα οποία συνηθίζονται εις τα μοναστήρια, και φέρων τρεις γύρους περί τον ναόν, το έκρουσε μόνος του, πρώτον εις τροχαϊκόν ρυθμόν: «τον Αδάμ,Αδάμ,Αδάμ!» είτα εις ιαμβικόν: «το τάλαντον, το τάλαντον!»
Ευθύς τότε τα δύο παιδία του Φραγκούλα και πέντε ή εξ άλλοι μικροί μοσχομάγκαι ανερριχήθησαν επάνω εις την στέγην του ναού, άνωθεν της θύρας, και ήρχισαν να βαρούν τρελλά, αλύπητα, αχόρταστα, τον μικρόν μισορραγισμένον κώδωνα, τον κρεμάμενον από δύο διχαλών ξύλων, εκεί επάνω. Ύστερον από πολλάς φωνάς, μαλώματα και επιπλήξεις του Φραγκούλα, του μπάρμπα-Δημητρού, του ψάλτου και του Παναγιώτου της Αντωνίτσας (ενός καλού χωρικού, όστις δεν εκουράζετο να τρέχη εις όλα τα εξωκκλήσια και να κάμνη «κουμάντο», έως ου επί τέλους η Δημαρχία ηναγκάσθη να τον αναγνωρίση ως ισόβιον επίτροπον όλων των εξοχικών ναών), τα παιδία μόλις έπαυσαν οψέποτε να κρούουν τον κώδωνα, κ’ εξεκόλλησαν τέλος από την στέγην του ναΐσκου. Ο παππά-Νικόλας έβαλεν ευλογητόν, και ήρχισεν η Ακολουθία της Αγρυπνίας.
Ο Φραγκούλης ήτο τόσον ευδιάθετος εκείνην την εσπέραν, ώστε από του «Ελέησόν με ο Θεός», της αρχής του Αποδείπνου μέχρι του «Είη το όνομα», εις το τέλος της λειτουργίας, όπου η παννυχίς διήρκεσεν οκτώ ώρας άνευ διαλείμματος –όλα τα έψαλλε και τα απήγγειλε μόνος του, από του δεξιού χορού, μόλις επιτρέπων εις τον κυρ – Δημητρόν τον κάτοχον του αριστερού χορού να λέγει κι’ αυτός από κανένα τροπαράκι, διά να ξενυστάξη. Έψαλε το «Θεαρχίω νεύματι» και εις τους οκτώ ήχους μοναχός του, προφάσει ότι ο κυρ – Δημητρός, «δεν εύρισκεν εύκολα τον ήχον». Εις το τέλος του Εσπερινού, μοναχός του εδιάβασε το Συναξάρι, και, χωρίς να πάρη ανασασμόν, μοναχός του πάλιν άρχισε τον εξάψαλμον. Έψαλε Καθίσματα, Πολυελέους, Αναβαθμούς και Προκείμενα, είτα όλον το «Πεποικιλμένη» έως το «Συνέστειλε χορός», και όλον το «Ανοίξω το στόμα μου», έως το «Δέχου παρ’ ημών». Είτα έψαλε Αίνους, Δοξολογίαν, εδιάβασεν Ώρας και Μετάληψιν, προς χάριν όλων των ητοιμασμένων διά την θείαν Κοινωνίαν, και εις την λειτουργίαν πάλιν όλα, Τυπικά, Μακαρισμούς, Τρισάγιον, το Χερουβικόν, το «Αι γενεαί πάσαι», το Κοινωνικόν κ.τ.λ.
Όλα αυτά τα ενθυμείτο ακόμη, ως να ήταν χθες, ο γερο-Φραγκούλας, και είχον παρέλθει δεκαπέντε έτη έκτοτε. Ακόμη και μικρά τινα φαιδρά επεισόδια, τα οποία συνέβησαν εις την Λιτήν, μικρόν προ του μεσονυκτίου, κατά την έξοδον της ιεράς εικόνος εις την ύπαιθρον. Επειδή αι γυναίκες είχον κολλήσει πολλά και χονδρά; κηρία, τα πλείστα έργα αυτών των ιδίων χειρομάλακτα, τα δε κηρία συμπλεκόμενα εις δέσμας και περικοκλάδας από τον Παναγιώτην της Αντωνίτσας, τον πρόθυμον εις την υπηρεσίαν της ιεράς πανηγύρεως, είχον λαμπαδιάσει, εις μίαν στιγμήν ολίγον έλειψε να πάρη φωτιά το φελόνι του παππά, είτα και το γένειόν του. Τότε ο Παναγιώτης της Αντωνίτσας, μη ευρίσκων άλλο προχειρότερον μέσον, ήρπαζε τας ογκώδεις δέσμας των φλεγόντων κηρίων, τας έφερε κάτω εις το έδαφος κ’ επάτει δυνατά με τα τσαρούχια του, διά να τα σβύση. Αι γυναίκες δυσφορούσαι εγόγγυζον να μη πατή τα κηρία, γιατί είναι κρίμα.
Τότε εις των παρεστώτων υιός πλουσίου του τόπου, από εκείνους οίτινες είς το ύστερον κατέστησαν δανεισταί του Φραγκούλα –και όστις ελέγετο ότι εις τας εκλογάς εμελέτα να βάλη κάλπην ως υποψήφιος δήμαρχος-, ηκούσθη να λέγη ότι πρέπει να μάθουν να κάμνουν «οικονομία, οικονομία στα κηρία!... η νύχτα μεγαλώνει... ισημερία τώρα κοντεύει... έχει νύκτα...»
Αλλ’ αι γυναίκες, ενώ είξευραν καλλίτερα από εκείνον όλας τας οικονομίας του κόσμου, δεν εννοούσαν τι θα πη «οικονομία στα κηρία» αφού άπαξ είναι αγορασμένα και πληρωμένα και είναι μελετημένα και ταμένα εξ άπαντος να καούν διά την χάριν της Παναγίας. Μία απ’αυτάς, γερόντισσα, ανεπόλησε κάτι τι δι’ εν θαύμα, το οποίον είχεν ακούσει από το συναξάρι του Αγίου Δημητρίου, όπου ο Άγιος, εις την Σαλονίκην, επέπληξεν αυστηρώς τον νεωκόρον, έχοντα την μανίαν να σβύνη μισοκαμμένα τα κηρία –και η γερόντισσα ήρχισε να το διηγήται χθαμαλή τη φωνή εις την πλησίον της: «Αδελφέ Ονήσιμε, άφες να καούν τα κηρία όσα προσφέρουν οι Χριστιανοί και μη αμαρτάνης...»
Την ίδίαν ώραν συνέβη και τούτο. Ενώ ο παππάς απήγγελε τας μακράς αιτήσεις της Λιτής, επισυνάπτων και τα ονόματα όλα ζωντανά και πεθαμένα, όσα του είχον υπαγορεύσει αφ’ εσπέρας αι ευλαβείς προσκυνήτριαι, ο Φραγκούλης έψαλλε μεγαλοφώνως το τριπλούν «Κύριε Ελέησον» με την χονδρήν φωνήν του, και με όλον το πάθος της ψαλτικής του. Τότε ο μπάρμπα-Δημητρός, όστις εφαίνετο να είχε πειραχθή ολίγον, ίσως διότι ο Φραγκούλας εν τη ψαλτομανία του δεν επέτρεπε να πη κ’ εκείνος ένα τροπαράκι σωστό (διότι, άμα ήρχιζεν ο Δημητρός το δικό του, ο Φραγκούλας με την γερήν κεφαλικήν φωνήν του, εκθύμως συνέψαλλε, του ήρπαζε την πρωτοφωνίαν, και υπέτασσε κ’ εκάλυπτε την ασθενή και τερετίζουσαν φωνήν εκείνου) έλαβε το θάρρος να κάμη παρατήρησιν.
-Πιο σιγά, πιο ταπεινά, κυρ-Φραγκούλη· σιγανώτερα να λες το «Κύριε ελέησον», γιατί δεν ακούονται τα ονόματα, και θέλουν αι γυναίκες να τ’ ακούνε.
Είχε κάπως δίκαιον, διότι πράγματι αι γυναίκες απήτουν να λέγωνται εκφώνως τα ονόματα, όσα είχαν ειπεί εις τον παππάν να γράψη. Εννοούσαν να τ’ ακούη κι’ ο Θεός, κι’ η Παναγία, κι όλος ο κόσμος. Η καθεμία ήθελε ν’ ακούση «τα δικά της τα ονόματα», και να τ’ αναγνωρίση, καθώς απηγγέλοντο αραδιαστά. Άλλως θα είχαν παράπονα κατα του παππά, κι’ ο παππάς αν ήθελε να φάη κι’ άλλοτε, εις το μέλλον, προσφορές, ώφειλε να τα έχη καλά με τις ενορίτισσαις.
Τότε η Αργυρή, η πρωτότοκος του Φραγκούλα, ούσα τότε δωδεκαέτις, πονηρά, θυμόσοφος κορασίς, καθώς έστεκε πλησίον εις τον πατέρα της, εψήλωσεν ολίγον διά να φθάση εις το ους του, και του λέγει κρυφά:
- Πατέρα, άφησε και τον μπαρμπα – Δημητρό να ψάλλη «Κύριε ελέησον!!»
Τούτο ήτο ως έμπνευσις και βοήθημα διά τον Φραγκούλην. Επειδή ούτος δεν ήθελε φανερά να υπακούση εις την σχεδόν αυθάδη παραίνεσιν του Δημητρού, και πάλιν δεν ήθελε να δείξη ότι εθύμωσεν, εστράφη προς τον καλόν γέροντα και του λέγη:
- Πες, Δημητρό, σαράντα φορές το «Κύριε ελέησον».
Τότε ο μπάρμπα-Δημητρός, όστις αν και είχε γηράσει, δεν είχε μάθει ακόμη καλά τα τυπικά, και δεν είξευρεν ακριβώς πότε κατά την Λιτήν το Κύριε ελέησον λέγεται τρις και... πότε τεσσαρακοντάκις, ήρχισε πράγματι να το ψάλλη σαράντα φορές, ώστε ο παππάς εβιάσθη ν’ απαγγείλη ραγδαίως και αθρόα τα τελευταία ονόματα, και διά να είναι σύμφωνος με τον ψάλτην, ήρχισε προ της ώρας να λέγη: «... υπέρ του διαφυλαχθήναι, από λιμού, λοιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας» και τα εξής.
Τέλος μετά την λειτουργίαν ο παππάς, ο Φραγκούλας και η οικογένειά του και ολίγοι φίλοι εκάθισαν κ’ έφαγαν ομού και ηυφράνθησαν, και την εσπέραν ο Φραγκούλας επανήρχετο ειρηνικώς και με αγάπην, μετά της συζύγου και των τέκνων του υπό την οικιακήν στέγην.
Πριν παρέλθη έτος εγεννήθη η Κούμπω. Η κόρη αύτη, πλάσμα χαριτωμένον και συμπαθές, ανετρέφετο και ηλικιούτο, εγένετο το χάρμα και η παρηγορία του πατρός της. Δεν είχε μόνον νοημοσύνην πρώιμον, αλλά κάτι άλλο παράδοξον γνώρισμα, οιονεί χαρακτήρα φρονίμου γυναικός εις ηλικίαν παιδίσκης. Ύστερον, μετά χρόνους, όταν επήλθεν ο δεύτερος χωρισμός, η Κούμπω, οκταέτις τότε, έτρεχε πλησίον του πατρός της, εις το «κελλί του», όπου κατώκει εις την ανωφερή εσχατιάν της πολίχνης, και την εγέμιζε περιποιήσεις και τρυφερότητας.
Αυτή μόνον εδέχετο προθύμως τους πατρικούς χαλινούς, ενώ τα άλλα τέκνα δεν ήρχοντο ποτέ πλησίον του πατρός των, και διά τούτο εκείνος την ωνόμαζε «το ευάγωγο». Καθημερινώς έτρεχε να τον εύρη, και δεν έπαυε να τον παρακαλή.
- Έλα, πατέρα, στο σπίτι· μη μας αφήσης, λεγ’ η μητέρα, ζωνταρφανά.
Μίαν των ημερών έτρεξε δρομαία, φαιδρά, και πνευστιώσα του είπε:
- Τάμαθες, πατέρα; ... Θα παντρέψουμε τ’ Αργυρώ μας ... Έλα στο σπίτι, γιατί δεν είναι πρέπον, λέγει η μητέρα, να είσθε χωρισμένοι εσείς, που θα παντρευτή τ’ Αργυρώ μας ... για να μην κακιώση ο γαμπρός! ...
Τω όντι ο Φραγκούλας επείσθη κ’ εφιλιώθη με την σύζυγόν του. Ηρραβώνισαν την Αργυρώ, είτα μετ’ ολίγους μήνας την εστεφάνωσαν ... Είτα πάλιν επήλθε τρίτος χωρισμός μεταξύ του παλαιού ανδρογύνου και μ’ ένα γεροντόπαιδον μαζί, το οποίον ήλθεν εις τον κόσμον σχεδόν συγχρόνως με τον γάμο της πρωτοτόκου.
Τότε η Κούμπω, ήτις είχε γίνει δεκατριών ετών, δεν έπαυε να τρέχη πλησίον του πατρός της, και να τον παρακινή ν’ αγαπήση με την μητέρα.
Μίαν ημέραν θλιβερά του είπεν:
- Δεν θα μπορώ πλέον νάρχωμαι, ούτε στο κελλί σου, πατέρα ... Είναι κάτι κακές γυναίκες εκεί στον μαχαλά στο δρόμο που περνώ, και τις άκουσα που λέγανε καθώς περνούσα: Να, το κορίτσι της Φραγκούλαινας, που την έχει απαρατήσει ο άνδρας της». Δεν το βαστώ πλέον, πατέρα.
Τω όντι, παρήλθον τρεις ημέραι, και η Κούμπω δεν εφάνη εις το κελλί του πατρός της. Την τετάρτην ημέραν ήλθε πολύ ωχρά και μαραμένη· εφαίνετο να πάσχη.
-Τι έχεις κορίτσι μου; της είπεν ο πατήρ της.
Αν δεν έλθης, πατέρα, του απήντησεν αποτόμως αίφνης, με παράπονον και με πνιγμένα δάκρυα, να ξεύρης, θα πεθάνω απ’ τον καϋμό μου!
Έρχομαι, κορίτσι μου, είπεν ο Φραγκούλης.
Τω όντι,, την άλλην ημέραν επήγεν εις την οικίαν. Αλλ’ η νεαρά κόρη έπεσε πράγματι ασθενής και είχεν δεινόν πυρετόν. Όταν ο πατέρας ήλθεν παρά την κλίνην της και της ανήγγειλεν ότι έκαμε αγάπην με την μητέρα της διά να χαρή, ήτο αργά πλέον. Η τρυφερή παιδίσκη εμαράνθη εξ αγνώστου νόσου, και ούτε φάρμακον ούτε νοσηλεία ίσχυσε να την ανακαλέση εις τον πρόσκαιρον κόσμον. Εκοιμήθη χωρίς αγωνίαν και πόνον, εξέπνευσεν ως πουλί, με τη λαλιάν εις το στόμα.
Πατέρα! Πατέρα! στην Παναγία να κάμετε μια λειτουργία ... με την μητέρα μαζί!... Είπε και απέθανε!

Ο Φραγκούλης έκλαυσεν απαρηγόρητα· έκλαυσεν αχόρταστα ομού με την σύζυγόν του ... Κατόπιν απεσύρθη, κ’ εξηκολούθησε να κλαίη μόνος του εις την ερημίαν ...

Ο τελευταίος ούτος χωρισμός ήτο μάλλον φιλικός και με την συναίνεσιν της Σινιώρας, ήτις έβλεπεν ότι ο γέρων σύζυγός της επεθύμει μάλλον να γείνη μοναχός. Ο Φραγκούλης ενθυμείτο μίαν τελευταίαν σύστασιν της Κούμπως: «με την μητέρα μαζί». Μόνον εν παροδικόν πείσμα του είχεν έλθει. Του εφάνη ότι αι ίδιαι αδελφαί της, η ύπανδρος, και η άλλη η δευτερότοκος, δεν την ελυπήθησαν όσον έπρεπε, δεν την επένθησαν, όσον της ήξιζε, την ατυχή μικράν, την Κούμπω. Έκτοτε εξηκολούθει να ζη ολομόναχος πάλιν, τώρα «επί γήρατος ουδώ». Και ενθυμείτο τον στίχον του Ψαλτηρίου: «Μη απώση με εις καιρόν γήρως ... και έως γήρως και πρεσβείου, μη εγκαταλίπης με».

Και την ημέραν αυτήν, την παραμονήν της Κοιμήσεως πάλιν, τον ευρίσκομεν να κάθηται εις το προαύλιον του ναΐσκου, και να καπνίζη μελαγχολικώς το τσιμπούκι του, με τον ηλέκτρινον μαμόν... αναλογιζόμενος τόσα άλλα και τους οχληρούς δανειστάς του, οι οποίοι του είχαν πάρει εν τω μεταξύ το καλλίτερον κτήμα –ένα ολόκληρον βουνόν, ελαιώνα, άμπελον, αγρόν με οπωροφόρα δένδρα, με βρύσιν, με ρέμα, με νερόμυλον –και να εκχύνη τα παράπονά του εις θρηνώδεις μελωδίας προς την Παναγίαν.

«Εκύκλωσαν αι του βίου μου ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι, κηρίον, Παρθένε...» Και επόθει ολοψύχως τον μοναχικόν βίον, ολίγον αργά, και επεκαλείτο μεγάλη τη φωνή τον «Γλυκασμόν των Αγγέλων, των θλιβομένων την χαράν», όπως έλθη εις αυτόν βοηθός και σώτειρα: Αντιλαβού μου και ρύσαι των αιωνίων βασάνων...».
***(Αντιγραφή καί Μεταφορά: Άρχιμ. Ιωακείμ Βενιανάκης,, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως)

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ! ΠΑΡΕΔΟΘΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ H ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑΣ;

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 04 ΙΟΥΝΊΟΥ 2010

Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ! ΠΑΡΕΔΟΘΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

H ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑΣ;

_____Ο παλαίμαχος Δημοσιογράφος κ. Χαρδαβέλλας με την εκπομπή του της Τρίτης 1ης Ιουνίου ε.έ από τον τηλεοπτικό σταθμό ανέδειξε ένα ζήτημα μεγίστης εθνικής σπουδαιότητος. Με λίγα, αλλά σταράτα, λόγια μας είπεν, ότι η Θράκη έχει εγκαταλειφθή στην Τουρκική προπαγάνδα. Οι Πομάκοι της Θράκης, οι οποίοπι είναι Έλληνες και διατηροιύν την ελληνική τους συνείδηση έχουν παραδοθή στην έντονη προπαγάνδα της Τουρκίας। Την προδοτική στάση της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής επιβεβαίωσε προ ημερών η Υπουργός Παιδείας, διά Βίου Μάθησης κλπ κα Διαμαντοπούλου, η οποία παρετήρησε την ηρωϊκή δασκάλα του Μεγάλου Δέρειου Θράκης κα Χαρά Νικοπούλου, λέγοντάς της ότι η Εξωτερική πολιτική ασκείται από την Κυβέρνηση।
______Η παρατήρηση αυτή στη βάση της είναι ορθή. Αλλά η κα Νικοπούλου απέδειξε ήδη ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως στη Θράκη είναι προδοτική, ο δε κ. Χαρδαβέλας με τα ντοκουμέντα, που παρουσίασε στην εκπομπή του, τό απέδειξε περίτρανα.
______Η κα Χαρά Νικοπούλου απομακρύνθηκε από το Μεγάλο Δέρειο! Ήταν μια μετάθεση αναγκαστική, πίσω από την οποία κρύβεται η κα Δραγώνα।
_____Φθάνει έως εδώ! Το ζήτημα ανέδειξε ο κ. Χαρδαβέλας! Τώρα πιά την ευθύνη την έχουν όλοι οι Έλληνες, επώνυμοι και ανώνυμοι! Εμείς υπογραμμίζουμε το γεγονός, μόνο και μόνο για να βοηθήσουμε στην αφύπνιση του Ελληνικού Λαού. Την αγανάκτηση των εθνικώς και σωφρόνως σκεπτομένων εκφράζει ο Θεολόγος καί αγαπητός μας Συνεργάτης Δημ. Μαμάκης μέ ένα κείμενο, το οποίο παραθέτουμε παρακάτω, περιορίζοντας κάπου-κάπου την σκληρότητα του λόγου του.

______Σαν επιββεβαίωση όλων των ανωτέρω ήλθε και η ανάρτηση από τό blog "troktiko". Διαβάστε την. Προέρχεται από την διεύθυνση

http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_8658.html
+ Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος
Πέμπτη, 03 Ιουνίου 2010

*********

Πέμπτη, 03 Ιουνίου 2010

"Ανεξάρτητο Τουρκικό κράτος της Θράκης" - Οι φανέλες που έδωσαν σε ΌΛΑ τα παιδιά-μουσουλμάνων της περιοχής στην Θράκη
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΟΡΤΗ

Ένα πολύ μεγάλο εθνικό θέμα έχει συγκαλυφθεί στην Θράκη! Σε εκδήλωση για το κλείσιμο των σχολείων τους οι Τούρκοι της περιοχής είχαν τυπώσει φανέλες και τις μοίρασαν στα παιδιά τις οποίες και φορούσαν με το σύνθημα:

"Ανεξάρτητο τουρκικό κράτος της Θράκης"!!!

Όλα τα παιδάκια φορούσαν αυτές τις φανέλες που είχαν τυπώσει οι Τούρκοι και έκαναν την προπαγάνδα τους. Γιαυτό λέμε ότι το θέμα με την Χαρά Νικοπούλου είναι τόσο σοβαρό που έχει πολλά ύποπτα σημεία για την κυβέρνηση.

********
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΜΑΜΑΚΗ:

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΞΙΟΤΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΧΑΡΔΑΒΕΛΑ !!!!
Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΗ….

Είναι πλέον «ηλίου φαεινότερον», ότι ζούμε σε μια υπέροχη χώρα με πλούσια ιστορία προγόνων, αλλά με προδιαγεγραμμένο το μέλλον της.
• Είναι αλήθεια, ότι ως λαός, ως απλοί πολίτες - εδώ και κάποια χρόνια δυστυχώς - αγωνιζὀμαστε να βρούμε «Μπάρμπα στήν Κορώνη» για να μας διευκολύνει στις δουλειές μας και όχι να προσπαθούμε μόνοι μας.
• Είναι αλήθεια, πως εκλέγουμε τούς - παρακαλώ συγχωρείστε μου τη φράση - εκπροσώπους μας, δημοκρατικά και με την ψήφο μας εμείς ως Έλληνες πολίτες, τους αναθέτουμε την προάσπιση των δικαίων της πατρίδας μας και την πρόοδο της φίλτατης γεωγραφικής τούτης γωνιάς.
• Είναι αλήθεια, πως - εν πολλοίς - ο λαός μας είναι και φιλότιμος και εργατικός, και τίμιος και ειλικρινής, και ευκολόπιστος καί ἀρκετά ξεχασιάρης.
• Είναι αλήθεια, πως πολλοί από εκείνους που κατά καιρούς εξέλεξε να τον κυβερνήσουν, τον πρόδωσαν με τον χειρότερο τρόπο.
• Είναι αλήθεια, ότι και κάποιους προδότες του, στην καλωσύνη του και αφέλειά του, τους συγχώρησε, και αυτοί και πάλι τον εξέθεσαν προδοτικά.
• Είναι αλήθεια, και από χθες νομίζω πως ισχύει, ότι τό Ελληνικό Κονοβούλιο μοιάζει με παλιό χάνι στο οποίο βρίσκουν, ή πιο σωστά, δώσαμε στέγη, σ’ ένα σαμαρά, ένα πεταλωτή και διακόσια ενενήντα οχτώ ...λογικά ζώα, για να χρησιμοποιήσω την παροιμία «κοντά στα ξερά καίγονται και τα τυχόν χλωρά».
• Είναι πράγματι άξιο απορίας το πώς από τους τριακοσίους του περήφανου κοινοβουλίου μας, δεν βρέθηκε ένας, αριθμός 1, «Βολευτής» ( δεν έκανα λάθος «Βολευταί» είναι οι ενοικιαστές του) να πληροφορήσει τον απλό ψηφοφόρο, τον αδαή σαν και μένα τον πελοποννήσιο, για το τι συμβαίνει στη Θράκη. Το παιχνίδι που παίζεται πάνω και κάτω από το τραπέζι, μπρος και πίσω στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών, που «βόσκουν» την άγνοιά τους και την περιφέρουν εδώ και κει, στα καφενεία τους, στις αγορές τους, στην διασκέδασή τους, στα σπίτια τους. Και πρέπει να βγει ένας δημοσιογράφος να φωτίσει τα τεκταινόμενα, όσο η ώρα της εκπομπής του το επιτρέπει, και μάλιστα μεσάνυχτα ως το ξημέρωμα. Αλήθεια μην το ξεχάσω. Θέλω να διατυπώσω την παράκληση προς το κανάλι ΑΛΤΕΡ: «Αξιότιμοι Κύριοι Διευθυντές και Ιδιοκτήτες. Παρακαλώ πολύ, την χθεσινοβράδυνη εκπομπή του κ. Κώστα Χαρδαβέλλα, της Τρίτης, 1ης Ιουνίου, να την μεταδώσετε πάλι και πάλι, αντικαθιστώντας κάποια μεσημεριανή, για να γίνει κτήμα και γνώση πολλών συμπατριωτών μας που τελούν σε άγνοια, ανεπίτρεπτη, όπως εγώ. Σας παρακαλώ ιδιαιτέρως».
Κύριοι Βουλευταί μας. Μέχρι χθες νόμιζα πως τα προβλήματα που βιώνουμε ως πολίτες, είναι ηθικά και οικονομικά. Νόμιζα πως η άλωση της Πατρίδας μας συντελέσθηκε από τους δανειστές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ, κατάσταση για την οποία ανερυθριάστως μας μίλησε ο Πρωθυπουργός μας και τον ακολούθησαν και οι Υπουργοί της Κυβέρνησής του. Νόμιζα και αισθανόμουν να με καταπιέζει το χρέος της πατρίδας μου στους ξένους οικονομικούς οίκους και δεν γνώριζα το εθνικό χρέος και ξεπούλημα, που ξεκίνησε χρόνια τώρα από τη Θράκη και είναι πιο βαρύ απ’ όλο το χρήμα της Ελλάδας μας, και απ΄όλο το εξωτερικό χρέος προς τους οικονομικούς δανειστές της. Και έπρεπε μια υπέροχη δασκάλα πού υπηρετεί στο Μεγάλο Δέρειο να μου ανοίξει τα μάτια του κορμιού, της ψυχής και του νου, και να καταλάβω ότι όσους έχω κατά καιρούς τιμήσει με την ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΨΗΦΟ ΜΟΥ, είναι προδότες των ιερών και των άγιων χωμάτων, πόντο με πόντο, της χερσονήσου που ζω. Θέλω και ανεβαίνουν στα χείλη μου χαρακτηρισμοί χειρότεροι απ΄όσους χρησιμοποίσα μέχρι τώρα, αλλά δεν επιθυμώ να πέσω στο επίπεδό τους. Το υπερήφανο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε άντρο ληστών, μιζαδόρων, κλεπταποδόχων, ανήθικων ανδρείκελων, που έχουν ξεπουληθεί ψυχή και σώμα σε ξένα και άνομα συμφέροντα. Υπηρετούν την παρανομία και το ψέμα. Είναι δούλοι και ραγιάδες κάθε ωφελιμισμού, όσο βρώμικου κι αν είναι, πλουτίζοντας και πουλώντας την πατρίδα τους, τη ψυχή τους, την ανύπαρκτη αξιοπρέπειά τους, στους ξένους και εχθρούς της χώρας μας. Και μούρχονται στο νου τα λόγια, θαρρώ του Γέρου του Μωριά, Θόδωρου Κολοκοτρώνη πούλεγε πως : «στήν Ελλάδα βρίσκεις Αγγλόφιλους, Γαλλόφιλους, Ρωσσόφιλους, Αμερικανόφιλους. Κείνο πού δεν βρίσκεις, είναι έναν Ελληνόφιλο».
Τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτογράψω. Το μυαλό μου το φτωχό έχει στομώσει. Ένας δόλιος Κατσιφάρας, κάποτε, είχε πεί στην στιγμιαία αναλαμπή του πως «αν δεν ήταν ο Παπανδρέου δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας». Κι όμως οι τσέπες σας γέμισαν, το στομάχι σας πλάτυνε, αποκτήσατε τεράστιες περιουσίες και κάποιοι ξύπνοι την «έκαναν» νωρίς. Όμως εμείς ο λαουτζίκος τραβά την άμαξα από τη λάσπη, ενώ οι φίλοι μας οι Αλβανοί μου μάθανε μια άλλη παροιμία. Είχα πάρει έναν να με βοηθήσει σε κάποια εργασία λίγο δύσκολη και όταν του έκανα παρατήρηση ότι δεν την κάνει καλά μου απάντησε: «Αφεντικό το κάρο που κόλλησε στη λάσπη, το βγάζει ο Αφέντης και όχι ο εργάτης». Ντροπή σας και ντροπή μας, που σας δώσαμε την εξουσία να κατοικείτε στο ναό της Δημοκρατίας, άσχετα από χρώματα κόκκινα, μπλέ, πράσινα, και πολύχρωμα. Είσθε ανάξιοι των περιστάσεων και λίγοι. Πολύ λίγοι, και ανίκανοι......... και αρπακτικά.
Οι εργατοπατέρες και «προαγωγοί» του εργατικού κινήματος, οι εραστές των ιδεωδών της δήθεν ισότητας των ευκαιριών, σταματούν την είσοδο των τουριστών που θέλουν νάρθουν στην πρωτεύουσα με καράβια χρησιμοποιώντας βία και οι πάτρωνές τους δέν αρθρώνουν λόγο για το ξεπούλημα της εθνικής γης στη Θράκη. Τους ενόχλησε ένα βαπόρι και κλείνουν τα μάτια, οι δήθεν Πατριώτες, στην υποδούλωση που μας έρχεται από ανατολή, ενώ τους περιμέναμε νάχουν βγει πρώτοι στο κλαρί και να ξυπνάνε τό λαό. Κατεβάζουν τους εργαζόμενους στους δρόμους για το μεροκάματο και δεν τούς λένε για όσα ετοιμάζονται ανομολόγητα σε επίπεδο εθνικό. Κουβέντα - λέξη για εθνικό θέμα. Μουγγαμάρα. Αλλά, αν και κόρακες υπάρχουν, είναι για να βγάζουν τα μάτια των αντιπάλων τους. Ντροπή σας.
Οι υπερεθνικόφρονες λαϊκιστές, αγωνίζονται να αποδείξουν τους κλέφτες συναδέλφους τους των άλλων κομμάτων και μεις κοιμόμαστε τόν ύπνο το βαθύ, πιστεύοντας πως φυλάνε την κερκόπορτα μην ανοίξει. Και τούτοι την έχουν ανοίξει διάπλατα μόνοι τους. Ντροπή σας.
Οι Δεξιοί μετράνε τις πληγές τους και με το ασπράδι του ματιού τους, κυττάζει ο ένας τον άλλο καχύποπτα και διερωτάται, «πόσα και από πού τα πήρε»; Μην πήρε περισσότερα από αυτόν; Και για την τιμή των όπλων ρίχνουν που και που καμμιά τουφεκιά άσφαιρη στον αέρα. Και ο αφελής ψηφοφόρος διερωτάται: Δεν έχουν φιλότιμο; Χάθηκε τελείως η παλληκαριά, η αντρειωσύνη; Το βήμα της Ελληνικής Βουλής και τούτο ξεπουλήθηκε και δεν τολμά κανείς τους να μιλήσει και ν΄ανοίξει τα μάτια των πολιτών, για τα όσα κει ψηλά στη Θράκη συμβαίνουν; Ντροπή σας.
Τέλος οι άλλοι ψηφίστηκαν να κυβερνήσουν το καράβι της πατρίδας και πριν ανέβουν και πιάσουν το πηδάλιο πρόλαβαν να το οδηγήσουν στους «πειρατές» και το πλήρωμά του πισθάγνωνα δεμένο, να το παραδώσουν ως λάφυρο στις ΥΑΙΝΕΣ του Διεθνούς Σιωνισμού, σκλαβωμένο και ανυπόληπτο τσούρμο προς λαφυραγώγηση. Πρωθυπουργός και Υπουργοί παραδέχτηκαν πως η ανεξαρτησία, το αγαθό των αγαθών για ένα έθνος, είναι τώρα πλέον όνειρο απατηλό και περασμένο. Ντρόπιασαν την πατρίδα τους και επέτρεψαν την χλεύη της από δήθεν φίλους και συμμάχους. Και μείς περιμέναμε δύναμη και λόγο αληθινό και ευθύ !!! Ψεύτες και κλέφτες του ιδρώτα του λαού, μας αναγκάζουν να ζήσουμε εποχές που πιστεύαμε πως πέρασαν χωρίς γυρισμό. Πρωταγωνιστές στο ξεπούλημα, της εθνικής αξιοπρέπειας και Ελληνικής γης. Ντροπή σας.
Αχτίδα ελπίδας η Κυρία Χαρά Νικοπούλου.
Μέσα στην ανήθικη δύνη των ημερών που τα Μέσα Τύφλωσης μας προσφέρουν, ίσως και κατόπιν προγραμματισμοῦ, φωτεινό μετέωρο η προσωπικότητα της περήφανης Ελληνίδας Δασκάλας. Την ακούσαμε με ευγένεια να μιλά, απαντώντας στό δημοσιογράφο, χωρίς εντάσεις και μελοδραματισμούς. Καθάρια μάτια. Καθάρια φωνή. Καθαρή σκέψη. Καθαρό πρόσωπο. Φυσιογνωμία που σε εμπνέει. Δύναμη ψυχής απερίγραπτη. Αντοχή ατσάλινη. Ο λόγος της διαμάντι που χαράζει τις ψυχές μας. Εθνικά υπερήφανη. Τίμια αντιμετώπιση των προβλημάτων. Μιά πραγματική Ελληνίδα υπόδειγμα. Όμως τα χαρίσματα τούτα, δεν είναι αποδεκτά από τους τυφλοπόντικες του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ (γνωρίζω την μετονομασία του, αλλά επιμένω στόν πραγματικό τίτλο). Μέσα εκεί βυσσοδομούν και απεργάζονται τα ανομολόγητα σχέδια της απαξίωσης των νεοελληνικών παιδικών και όχι μόνο ψυχών και σχολείων. Εκεί προκόβουν και αναπτύσσονται τσουκνίδες υπό μορφήν Ρεπούση, Δραγώνα ..........και άλλων συναφών ειδών. Αλήθεια Κυρία Διαμαντοπούλου. Τί δουλειά έχετε στη σύναξη του τρέχοντος Ιουνίου στη Λέσχη BILDEBERG; Έμαθα πως θά έχετε παρέα τον κ. Αλογοσκούφη, την κ. Μκακογιάννη, τον κ. Παπαχελά, τον κ. Δαβίδ της COCA COLA (αυτός σίγουρα και έχει δουλειά εκεί μέσα και λόγο καταγωγής, αν δεν κάνω λάθος) και κάποιους ακόμη εκλεκτούς πατριώτες μας. Ευάριθμη η εκπροσώπιση της Ελλαδίτσας μας στο άντρο των ληστών και δολοφόνων των λαών. Δεν συμφωνείτε; Ντροπή σας !!!
Επιθυμώ να τελειώσω όσα ακροθιγώς και χωρίς τέχνη και χάρισμα συγγραφής συμπεριέλαβα στις παραπάνω σκέψεις με μια παράκληση προς όποιον Πολιτικό διατηρεί έστω και σήμερα μέσα του μια ικμάδα ελληνικότητας και πατριωτισμού.
Αγαπητέ μου επώνυμε Έλληνα εκπρόσωπε του λαοῦ μας, τιμώ όλους εκείνους τους ανώνυμους και μη γνωστούς συμπατριώτες μου, που σε έστειλαν με την ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΨΗΦΟ ΤΟΥΣ, να τους εκπροσωπήσεις στο ναό της ελεύθερης σκέψης και Δημοκρατίας, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκεις, κάνε την υπέρβαση που χρειάζεται στις μέρες μας η Πατρίδα μας. Μίλησε ελεύθερα και δυνατά για τα δεινά που έχουν ετοιμάσει κάποιοι για το λαό μας. Ύψωσε το ανάστημά σου και βροντοφώναξε για την κατάσταση που ετοιμάζουν στη Θράκη, έχοντας σύμβουλο και οδηγό την Κυρία Χαρά Νικοπούλου, την αδάμαστη Ελληνιδα Δασκάλα του Μεγάλου Δέρειου. Ο λαός σου το έχει ανάγκη. Βγάλτον ΕΣΥ από τό σκοτάδι της παραπληροφόρησης και να ξέρεις πως ο λαός ετοῦτος ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ !!!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΔΗΤΕ, ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ VIDEO

http://www.youtube.com/watch?v=55gNKm-DrHY&feature=player_embedded

ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΧΑΝΕΤΑΙ;

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΔΟΣΙΑΣ;

_____Ο παλαίμαχος Δημοσιογράφος κ. Χαρδαβέλλας με την εκπομπή του της Τρίτης 1ης Ιουνίου ε.έ από τον τηλεοπτικό σταθμό ανέδειξε ένα ζήτημα μεγίστης εθνικής σπουδαιότητος. Με λίγα, αλλά σταράτα, λόγια μας είπεν, ότι η Θράκη έχει εγκαταλειφθή στην Τουρκική προπαγάνδα. Οι Πομάκοι της Θράκης, οι οποίοπι είναι Έλληνες και διατηροιύν την ελληνική τους συνείδηση έχουν παραδοθή στην έντονη προπαγάνδα της Τουρκίας। Την προδοτική στάση της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής επιβεβαίωσε προ ημερών η Υπουργός Παιδείας, διά Βίου Μάθησης κλπ κα Διαμαντοπούλου, η οποία παρετήρησε την ηρωϊκή δασκάλα του Μεγάλου Δέρειου Θράκης κα Χαρά Νικοπούλου, λέγοντάς της ότι η Εξωτερική πολιτική ασκείται από την Κυβέρνηση।

______Η παρατήρηση αυτή στη βάση της είναι ορθή. Αλλά η κα Νικοπούλου απέδειξε ήδη ότι η πολιτική της Ελληνικής Κυβερνήσεως στη Θράκη είναι προδοτική, ο δε κ. Χαρδαβέλας με τα ντοκουμέντα, που παρουσίασε στην εκπομπή του, τό απέδειξε περίτρανα.

______Η κα Χαρά Νικοπούλου απομακρύνθηκε από το Μεγάλο Δέρειο! Ήταν μια μετάθεση αναγκαστική, πίσω από την οποία κρύβεται η κα Δραγώνα।

_____Φθάνει έως εδώ! Το ζήτημα ανέδειξε ο κ. Χαρδαβέλας! Τώρα πιά την ευθύνη την έχουν όλοι οι Έλληνες, επώνυμοι και ανώνυμοι! Εμείς υπογραμμίζουμε το γεγονός, μόνο και μόνο για να βοηθήσουμε στην αφύπνιση του Ελληνικού Λαού. Την αγανάκτηση των εθνικώς και σωφρόνως σκεπτομένων εκφράζει ο Θεολόγος καί αγαπητός μας Συνεργάτης Δημ. Μαμάκης μέ ένα κείμενο, το οποίο παραθέτουμε παρακάτω.

+ Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος

Πέμπτη, ०३ Ιουνίου 2010

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ (+05.05.2010) ΛΙΓΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ (+05.05.2010)


ΛΙΓΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ


Ευάρεστος τω Θεω γενομένη, ηγαπήθη·
και ζώσα μεταξύ αμαρτωλών, μετετεθη·
ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτής
ή δόλος απατήση ψυχήν αυτής.
(Σοφ. Σολομώντος, 4, 7-14)






Αγαπητοί αδελφοί,
Yπάρχουν στιγμές που δεν πρέπει να ομιλεί κάποιος. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να τις βιώνεις μόνο με την σιωπή. Σε μερικές περιπτώσεις είναι αρκετό να πλησιάσεις τον πονεμένο αδελφό σου, να του σφίξεις το χέρι, να του δείξεις την αγάπη σου, να του δώσεις ένα φίλημα αγνής αγάπης και τίποτε περισσότερο. Αυτό είναι αρκετό! Πολλές φορές δεν χρειάζεται ή δέν ταιριάζει τίποτε άλλο, γιατί μπορεί να είναι περισσό.
Παρά ταύτα όταν ευρίσκεται κάποιος σ’ αυτήν την θέση, όπου είναι ο ομιλών, υπάρχουν πρόσθετες υποχρεώσεις. Πώς μπορεί κανείς να αντιπαρέλθει αυτό που εμείς σήμερα βιώνουμε; Τον βίαιο θάνατο μιας νέας υπάρξεως και την μη εμφάνιση στη ζωή αυτή μιας άλλης υπάρξεως, η οποία ερχόταν, αλλά τελικά και αυτή τελικά δεν πρόκειται να ατενίσει την πρόσκαιρη τούτη ζωή; Είναι λοιπόν ανάγκη, παραβιάζοντας την σιωπή, που θα ήταν αναγκαία τούτη την ώρα, να πούμε δυό λόγια και να πλέξουμε με λόγια αγάπης ένα στεφάνι από λουλούδια, για να το καταθέσουμε εις μνήμην της θανούσης και πρός ανακούφισιν εκείνων των γονέων καί του συζύγου της Αγγελικής, οι οποίοι τώρα βιώνουν το μεγάλο πόνο της ζωής τον.
______Αλλά για τον ομιλούντα και πάλι το πρόβλημα είναι πολύ δύσκολο. Πως και τι να ομιλήσει κάποιος σε μια τέτοια στιγμή πόνου και υπερτάτης οδύνης; Να ομιλήσω θεολογικά, να αναφερθώ στην αθανασία της ψυχής, στην αιωνιότητα, να αναπτύξω δηλ. την διδασκαλία της Εκκλησίας μας; Σε μια τέτοια περίπτωση κινδυνεύω να ακούσω επικρίσεις εκ μέρους σας: «Ο Δεσπότης μας είναι εκτός τόπου και χρόνου!», θα ψελλίσουν ίσως μερικοί! Να ομιλήσω ανθρώπινα, κοινωνικά; Κινδυνεύω να κατηγορηθώ, ότι ξύνω πληγές στο κοινωνικό σώμα και γι’ αυτό να θεωρηθώ απαράδεκτος! Έτσι λοιπόν αυτός που ευρίσκεται στη θέση αυτή σήμερα πρέπει νά είναι ακροβάτης! Να παρηγορήσει, χωρίς να πληγώσει! Να διδάξει, χωρίς να κουράσει! Να σπογγίσει δάκρυα, αλλά και να καταγγείλει!
______Ομολογώ πως κατά την διάρκεια της Επισκοπικής μου Διακονίας πολύ λίγες φορές έχω βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση! Αλλά παρά ταύτα πρέπει να το τολμήσω. Να τολμήσω λοιπόν μια ακροβασία, να συνδέσω τα ασύνδετα, να ομιλήσω και θεολογικά και ανθρώπινα, επειδή έτσι το επιβάλλει η ανάγκη.
_______Η αγαπητή μας Αγγελική Παπαθανασοπούλου είναι ένα θύμα! Είναι θύμα του κοινωνικού συστήματος. Χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας είναι: η διχόνοια, η διχογνωμία, η διχοστασία, η φιλονικία, η βιαιοπραγία και γενικώτερα το μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Τα φαινόμενα αυτά κυριαρχούν μέσα στην οικογένεια, στην συγγένεια, στη γειτονιά, στο χώρο της εργασίας, στην κοινωνία μας.
Τα φαινόμενα αυτά, δυστυχώς, κυριαρχούν ακόμα και μέσα σ’ αυτό που ονομάζουν «Ναό της Δημοκρατίας!» Διχογνωμίες και φιλονικίες, διαπληκτισμούς, απειλές και ύβρεις απαντάμε τόσο εντός όσο και εκτός της Βουλής! Ως εφιάλτης, ηχούν στα αυτιά μου αυτά τα λόγια που ακούστηκαν προχθές έξω από τό Κατάστημα της Τράπεζας, όπου η Αγγελική και τά άλλα θύματα εργαζόντουσαν: «Θά καείτε, επειδή δουλεύετε»!
______Ως Μητροπολίτης δεν γνωρίζω τι να πρωτοθρηνήσω: την εντός της Βουλής εικόνα, όπου ο ένας υβρίζει τον άλλον, μεταθέτει τις ευθύνες στον άλλο και ουδείς έχει την δύναμη να αναλάβει της ευθύνες του για το σημερινό κατάντημα αυτού του δοξασμένου τόπου; Ή την εκτός Βουλής εικόνα, την εικόνα της κοινωνίας; Την παρακμή και την ηθική εξαχρείωση, την οποία εμφανίζει σήμερα ο άλλοτε ευγενής ελληνικός λαός; Μια εικόνα φρίκης, που μου θυμίζει καιρούς χαλεπούς, την εποχή δηλ. που εγώ ήμουνα μικρό παιδί, την εποχή του λεγομένου εμφυλίου πολέμου, όπου τραγούδι κάποιων ήταν τό «αδελφός, τον αδελφό να σκοτώνει»! Και σήμερα περίπου το ίδιο σύνθημα ακούγεται, η διατύπωσις έχει αλλάξει! «ΘΑ ΚΑΕΙΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ»! «ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ, ΝΑ ΚΑΟΥΝ»! Είναι αυτά τά ίδια τά λόγια τα οποία ακούστηκαν στην οδό Σταδίου, έξω από τήν Τράπεζα! Έλληνες στρέφονταν εναντίον Ελλήνων!
________Η Αγγελική μας λοιπόν, υπήρξε θύμα αυτής της αντιλήψεως, αυτού του εκρηκτικού μείγματος. Οδηγήθηκε στο θάνατο μ’ ένα βίαιο και συγχρόνως αποτρόπαιο τρόπο, χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς ενοχές. Το μόνο αδίκημά της ήταν ότι ήταν τίμια στο καθήκον της. Βρισκόταν εκεί που είχε υποχρέωση, στη δουλειά της. Εξυπηρετούσε το κοινωνικό σύνολο και όταν κάποιοι της έλεγαν «φύγε-φύγε» εκείνη έλεγε «ΟΧΙ»! Θα μείνω επειδή η εργοδοσία μου μέ διέταξε να παραμείνω στη θέση μου, νά επιτελέσω το καθήκον μου.
________Η Αγγελική έφυγε, μας άφησε όμως ένα μήνυμα: ότι η κοινωνία μας, αυτή η σημερινή κοινωνία όπως την καταντήσαμε, αν δεν αλλάξει οδηγείται στην αποσύνθεση, στην αυτοκαταστροφή! Ας το μετρήσουμε σήμερα όλοι μας αυτό. Ας συλλάβουμε το μήνυμα, όσο ακόμη είναι καιρός. Οφείλουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής, αν θέλουμε να επιβιώσουμε! Τώρα όμως μέ ένα τέτοιο μήνυμα, που μας άφησε η Αγγελική με το θάνατό της, μας υποχρεώνει και να τα στοχαστούμε και να μιλήσουμε θεολογικά.



Αγαπητοί μου Αδελφοί,
________Η τραγική λοιπόν εικόνα που εμφανίζει σήμερα η κοινωνία μας είναι αποτέλεσμα της αποστασίας μας από τον Θεό. Η ευσέβεια, η θρησκευτική ζωή, η κοινωνική συνοχή, η αφοσίωση του άντρα προς τη γυναίκα και της γυναίκας προς τον άντρα, η όμορφη ελληνική οικογένεια, η ελληνική παράδοση, κυρίως όμως η προς τον Θεό ευλάβεια, φρονηματίζουν τον άνθρωπο, τον δένουν με την αρετή, τον οδηγούν στην ευτυχία, του γαληνεύουν την ψυχή, τον καθιστούν χρήσιμο όχι μόνο στον εαυτόν του αλλά και στους άλλους.
________Αντιθέτως η απομάκρυνση από τον Θεό αγριεύει τον άνθρωπο και αυτό το βλέπουμε πληθωρικά σε τούτες τις τελευταίες ημέρες. Οι Λατίνοι το είπαν από παληά: «Homο homini lupus», δηλ. «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος»! Ο άνθρωπος αγριεύει όταν δεν διάγει, όπως ορίζει ο Θεός. Ο Πολωνός πολιτικός Lech Valessa είπε: «Άνθρωπος χωρίς Θεό είναι επικίνδυνος!». Αλλά και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, διά του Μεγάλου Βασιλείου, είπαν: «Άνθρωπος, αποστάς του Θεού, θηριώδης η δαιμονιώδης γίνεται!». Δηλ. ο άνθρωπος, που απομακρύνεται από τον Θεό, γίνεται ή θηρίο ή δαίμονας. Έτσι διαχρονικά διάφορα πρόσωπα, πολιτικοί, φιλόσοφοι και πατέρες της Εκκλησίας μας με το δικο τους τρόπο ο καθένας ετόνισαν, ότι ο άνθρωπος, για να είναι επωφελής και άρα χρήσιμος στην Κοινωνία, πρέπει να οδηγήται από τον Θεό! Άνθρωπος είναι το μοναδικό δημιούργημα του Θεού, που στέκεται όρθιο και βλέπει πρός τα πάνω. Η λέξη άνθρωπος παράγεται από το «άνω»και τό «θρώσκω», που σημαίνει ατενίζω, βλέπω ψηλά! Είναι ανάγκη λοιπόν ο άνθρωπος να βλέπει προς τα πάνω, να έχει δηλ. μεταφυσική αναφορά, να αγωνίζεται εναντίον των παθών του, να ευαρεστεί στο Θεόν και στους ανθρώπους. Τέλος ο Κύριός μας το είπε ακόμη πιο καθαρά: « Εγώ ειμί Η ΟΔΟΣ και Η ΑΛΗΘΕΙΑ και Η ΖΩΗ!»
______Αποτέλεσμα λοιπόν αυτής της αποστασίας μας από το δρόμο του Θεού είναι η χαλάρωση των ηθών, η βία και η μοχθηρία, διά των οποίων και η Κοινωνία διαλύεται και αυτοκαταστρέφεται και αθώα θύματα δημιουργούνται. Ό,τι φεύγουν άνθρωποι τόσο πρόωρα από την ζωή! Δεν πρόλαβαν να χαρούν το γάμο τους, την μητρότητα, την ίδια τη ζωή! Διαχρονικά λοιπόν και πανανθρώπινα ομολογείται, ότι η ΑΡΕΤΗ υπηρετεί τη ΖΩΗ ενώ η κακία επάγει το θάνατο.
________Αυτό καθαρά συνέβη και με την Αγγελική μας. Μας το είπε πολύ καθαρά μια τοπική εφημερίδα σήμερα: «ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΕΝΑΝ ΑΓΓΕΛΟ» γράφει στην π΄ρωτη σελίδα της. Ακόμη πιό καθαλά μας το είπε ο Λόγος του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη. Ήσαν τα λόγια, που ανέφερα στην αρχή αυτής της ταπεινής ομιλίας μου: «ευάρεστος τω Θεώ γενομένη, ηγαπήθη· και ζώσα μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη». Δηλ. επειδή ευαρέστησε στο Θεό με τη ζωή της, την αγάπησε ο Θεός· και ακριβώς επειδή ζούσε μεταξύ αμαρτωλών, την πήρε μαζί Του ο Θεός, την μετέθεσε από αυτή τη ζωή στην αιωνιότητα! Και ο Σοφός Σολομών προσθέτει: «ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτής ή δόλος απατήση ψυχήν αυτής». Ἠτοι: την άρπαξε βιαίως (ο Θεος), δηλ. δεν έφυγε φυσιολογικά, την άρπαξε από τη ζωή ο Θεός, ώστε για να μη χαλάσει ο κόσμος την ωραία ψυχή της, να μη ομοιωθή με τους κακούς ανθρώπους, να μην απατηθή απ’ τη ζωή και από τους κακούς ανθρώπους, για να μη ομοιάσει με αυτούς. Κι αν θέλετε, να σας το πω ολόκληρο το σχετικό χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης: «Δίκαιος δε εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται· γήρας γαρ τίμιον ου το πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται· πολιά δε έστι φρόνησις ανθρώποις και ηλικία γήρως, βίος ακηλίδωτος».
______Αυτό συνέβη καί με την Αγγελική! Ήταν ένας άγγελος, τόλεγε άλλωστε και το όνομά της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια οικογένεια ανθρώπων χρηστών και τιμίων ανθρώπων, οι οποίοι με την αρετή τους έστησαν ένα πολύ καλό όνομα στην Κοινωνία. Αυτό το όνμα είναι και ο θησαυρός τους. Καρπόςς καλών γονέων και η Αγγελική υπήρξε μια γλυκειά ψυχή, έντιμος στη ζωή της, ακέραιη στον χαρακτήρα της, στοργική σύζυγος, χρήσιμος άνθρωπος στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρόλαβε να χαρῆ την συζυγία της! Βέβηλα αδελφοκτόνα χέρια αφήρεσαν τη ζωή από την ίδια, αφήρεσαν δέ τη ζωή από κυοφορούμενο παιδί της, το οποίο καταδικάσθηκε σε θάνατο πριν ακόμη αντικρύσει την παρούσα ταραχώδη ζωή και Κοινωνία!
________Ο Θεός λοιπόν την εδιάλεξε και την πήρε. Αυτό που εμείς τώρα βλέπουμε, δεν είναι η Αγγελική! Είναι το εργαλείο της Αγγελικής! Αυτό που εμείς δεν βλέπουμε τώρα, αυτό ακριβώς είναι η Αγγελική. Η ψυχή της ζεί και ππερτάει στα ουράνια! Η Αγγελική ζει! Πλήν όμως τώρα πιά ζεί ένα άλλο κόσμο, σε κάποια άλλη κοινωνία! Ζεί στην πέρα του τάφου μακαριότητα! Κοντά στο Θεό!
______Θα δώσω λοιπόν πρός όλους σας, κυρίως όμως στους πονεμένους γονείς και στον βαρυπενθούντα σύζυγο, μια εικόνα από τη φύση, για να σας χρησιμεύσει σαν πηδάλιο γι αυτή την πλοήγησή σας στην πέρα του τάφου πραγματικότητα. Θα δανεισθώένα παράδειγμα από την φύση και την φυσική ζωή.
______Σκεφθῆτε _για λίγο τον μεταξοσκώληκα. Είναι μια κάμπια η οποία μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει, ώσπου κάποια στιγμή κλείνεται μέσα σ’ ένα κουκούλι, που έχει χρώμα όπως το χρυσάφι ή το ασήμι, και παραμένοι ἐκεί επί 20 περίπου ημέρες. Να όμως που γρήγορα έρχεται η στιγμή, όπου το κουκούλι ανοίγει και τώρα πια από μέσα ξεπετάγεται και προβάλλει μια πεταλούδα, μια ψυχή όπως λέγεται, μια πεταλούδα ολόχρυση!
_______Αυτός περίπου είναι και ο άνθρωπος! Το φέρετρο, που βλέπουμε μπροστά μας, είναι το κουκούλι και όχι η Αγγελική! Είναι το σώμα της, δηλ. το εργαλείο της αθάνατης ψυχής της! Η Αγγελική έφυγε πιά από τη φυλακή του σώματος! Η αθάνατη ψυχή της πετάει στη χώρα των Αγγέλων και των Αγίων, στην αγκαλιά του Θεού. Άγγελοι την παρέλαβαν και την οδηγούν στον Ουρανό! Πετάει για να ευρεθή εκεί που είναι η Παναγία μας, οι χοροί των Αγίων μας, Μαρτύρων, των Ασκητών, των Μοναχών, τών Οσίων και για να υμνεί και αυτή μαζί τους τη Δόξα του Θεού. Να ψάλλει μαζί με τις αγγελικές φωνές τόν ϋμνον: «Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαββαώθ, πλήρης ο Ουρανός και η γή της Δόξης Σου»!
______Αυτή την εικόνα από τον μεταξοσκώληκα και αυτή τη σκέψη καταθέτω σαν μια ανθοδέσμη με λουλούδια αγάπης στην μνήμη της Αγγελικής, στους πονεμένους γονείς της, στον καλό σύζυγό της. Παρακαλώ τον πανοικτίρμονα Κύριο να παραλάβει στα Χέριας Του την αγνή ψυχή της Αγγελικής μας, να σταλλάξει δε βάλσαμο παρηγορίας στις ψυχές όλων των οικείων της.
Αιωνία η μνήμη της!


+Ο Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος


Αἴγιον, 7 Μαϊου 2010


Ομιλία εκφωνηθεῖσα κατά την εξόδιον Ακολουθίαν

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
____Πολλές είναι οι φωνές, οι οποίες αντιτίθενται στην κυριαρχία του Δ.Ν.Τ. Την θεωρούν απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας! Προάγγελο δυστυχίας. Σας παρουσιάζω δύο απ΄αυτές. Ενός αλλοδαπού οικονομολόγου, του κ. Μαρξ Καϊζερ, και ενός γνώριμου προσώπου, του κ. Μίκυ Θεοδωράκη. Τα συμπεράσματα δικά σας. Η δική μας άποψη είναι: Η Ελλάδα μας έχει πωληθή πρό πολλού σε ξένα αφεντικά. Το Συμβόλαιο πωλήσεως τώρα μόλις υλοποιείται! Το βασανιστικό ερώτημα είναι: Αφού το πρόβλημα της οικονομίας είναι πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εις τι εχρειάζετο η εσπευσμένη μετάβαση του Πρωθυπουργού κ. Γεωργ. Παπανδρέου στην Αμερική; Σε ώρα πολύ κρίσιμη τι χρειάζεται η επίσκεψη του Προέδρου της FYROM στην Ελλάδα, τον οποίον θα υποδεχθούμε ως "Πρόεδρο της Μακεδονίας"; Τι χρειάζεται επίσης η άφιξη του Προέδρου της Τουρκίας μετά πολυμελούς αντιπροσωπείας στην πονεμένη Ελλάδα; Οι κακές γλώσσες λέγουν, ότι τα εθνικού χαρακτήρος προβλήματα οδηγούνται σε λύσεις εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων. Η ονομασία "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" φαίνεται πως θα επισημοποιηθή. Το Αιγαίο θα μοιρασθή. Το ζήτημα της Θράκης θα ρυθμισθή υπέρ της Τουρκίας. Το Κυπριακό θα λυθή κατά το Σχέδιο Αννάν! Τί άλλο θέλουμε; Οι Μεγάλοι του κόσμου θα λάβουν ό,τι θέλουν χωρίς αντίσταση! Θα τους πούμε μάλιστα και "ευχαριστώ", όπως είπε ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κωνστ. Σημίτης στον Αμερικανικό Παράγοντα! Τελικά οι Σοσιαλιστές φαίνεται, ότι θα αναδειχθούν συνεργάτες των "ληστών¨, που κυκλώνουν τήν ταλαίπωρη Χώρα μας. Το δυστύχημα είναι, ότι οι Έλληνες, αποκοιμισμένοι από την οικονομική κρίση και τήν κατευθυνόμενη "διαφώτιση" των Μ.Μ.Ε. δεν αντιδρούν! Μακάρι όλα αυτά να αποδειχθούν "όνειρα θερινής νυκτός"! Ο καιρός θα το δείξη.
+ Ο Κ & Αι. Αμβρόσιος
Αίγιο, 28 Απριλίου 2010
*************
«Οικονομική μαφία το ΔΝΤ»
23/04/2010 21:37
του Μαξ Κάιζερ
Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή. Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.
Είναι το Δ.Ν.Τ μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;
Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.
Υπάρχει η άποψη πως το Δ.Ν.Τ δεν είναι ο «κακός λύκος» αλλά η μοναδική λύση για την Ελλάδα;
Αν κάποιος σας κάψει το σπίτι για να σας πουλήσει μετά κάρβουνο θα το θεωρούσατε λογικό; Αυτό ακριβώς έκανε και η Goldman Sachs στην ελληνική οικονομία. Σας έκαψαν σαν εμπρηστές και τώρα έρχονται και σας λένε μην ανησυχείτε θα σας δώσουμε κάρβουνο. Είναι εξωφρενικό. Το Δ.Ν.Τ διεμήνυσε στην Ελλάδα πως αν το χρειαστεί θα έρθει για βοήθεια. Τα επενδυτικά hedge funds της Γουόλ Στρητ επιτίθενται στην αγορά ομολόγων της Ελλάδας για να κατευθύνουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και ο λόγος που το κάνουν είναι απλός. Να αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζητήσει τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. Και το Δ.Ν.Τ θα πει, αφού μας φωνάξατε για βοήθεια εμείς απλώς ήρθαμε. Οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ συνεργάζονται απόλυτα με το Δ.Ν.Τ. Είναι μια οικονομική μαφία και τα hedge funds είναι οι εκτελεστές. Οι έρευνες για την Goldman Sachs στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρώπη δείχνουν το μέγεθος της μαφίας. Είναι αναμεμειγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται; Πως εξηγείτε την αντιμετώπιση της Γαλλίας και της Γερμανίας;
Η Γερμανία είναι στην πλευρά των τραπεζιτών της Γουόλ Στρητ. Δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα ή το ευρώ. Το ευρώ αντικατέστησε ένα φθηνό μάρκο ώστε να διατηρήσει ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της. Όσο η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, το ευρώ πέφτει και η Γερμανία ευνοείται. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ανταγωνίζονται το δολάριο. Δυστυχώς η κρίση θα καταστρέψει το ευρώ. Οι τραπεζιτικοί τρομοκράτες της Γουόλ Στρητ, έχουν σκοπό μετά την Ελλάδα, να καταστρέψουν την Πορτογαλία και να συνεχίσουν. Η καταστροφή του ευρώ θα βοηθήσει το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό διεθνές νόμισμα, το μοναδικό «αποθεματικό νόμισμα». Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει χαλκό, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Γιατί αυτά και αρκετά ακόμα προϊόντα πωλούνται μόνο σε δολάρια. Αυτό σημαίνει πως οι Η.Π.Α κερδίζουν διαρκώς. Όλος ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να αγοράζει συνεχώς δολάρια. Το ευρώ λοιπόν απείλησε την αυτοκρατορία του δολαρίου. Ήταν λογικό αυτό να μην αρέσει στους τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να καταστρέψουν το ευρώ. Οι Έλληνες πρέπει να σταθούν ενάντια στους τραπεζίτες, όπως κάνανε οι Ισλανδοί.
Τι προτείνετε; Πώς θα καταφέρουμε να ζητήσουμε δάνεια από τις αγορές;
Να κάνετε δημοψήφισμα. Όπως στην Ισλανδία. Οι Ισλανδοί αποφάσισαν με 93% να μην δώσουν σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Ζητείστε δημοψήφισμα. Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Εσείς έχετε τη δύναμη. Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα τότε να γίνουν εκλογές. Να εθνικοποιήσετε άμεσα όλες τις τράπεζές σας, να δημιουργήσετε δύο ή τρεις κρατικές τράπεζες και να αναδομήσετε την οικονομία σας. Μην πάτε μακριά. Κοιτάξτε το μοντέλο που εφάρμοσε η Σουηδία το 1993.
__________ NOD32 5061 (20100426) Information __________This message was checked by NOD32 antivirus system.http://www.eset.com/__________
********
ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ κ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Το ΔΝΤ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ
ΔΗΛΩΣΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας. Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση. Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι; Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού. Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό. Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν. Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν. Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010 Μίκης Θεοδωράκης
***********
ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ
____Στίς κρίσιμες στιγμές τήν δόξα της Ελλάδος έσωσαν μερικοί γενναίοι, που δεν προσκύνησαν τον οποιοδήποτε κατακτητή, αλλά επέδειξαν αξιοθαύμαστο ηρωϊσμό. Δεν ετόλμησαν να ψελλίοσυν το ευχαριστώ του κ. Σημίτη, αλλά ακολούθησαν την επιταγήν των αρχαλίων Σπαρτιατών: " ή ταν ή επί τάς" ! Δηλ. Να ξαναγυρίσεις από τη μάχη ή εσύ με την ασπίδα σου ή (να σε φέρουν) πάνω στην ασπίδα σου (νεκρό).
Να ένα παράδειγμα. Θαυμάστε το! ΚΩΝΣΤ. ΚΟΥΚΙΔΗΣ!
+ Ο Κ & Αι. Αμβρόσιος
Κουκίδης Κων/νος : Τέτοια παλληκάρια βγάζει μέχρι και σήμερα η Ελλάδα!
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα ..."Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να...υψώσει τη σβάστικα.Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό. Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση."ΟΧΙ"! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε. Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ». Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους. Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει. Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας"
------------------------------------------------------
Η παράδοση διέσωσε ότι την 27ην Απριλίου 1941, ο Έλληνας φρουρός της Σημαίας στην Ακρόπολη, με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, για να μην την παραδώσει, τυλίχθηκε με αυτήν και ρίχθηκε στο κενό από ύψος 200 μέτρων. Ο αυτόχειρας ήταν ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Κουκίδης. Το παραπάνω γεγονός μνημονεύθηκε:
Σε ανταπόκριση από το Κάιρο την 9ην Ιουνίου 1941 της αγγλικής εφημερίδος "Daily Mail".
Από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο στο ημερολόγιό του.
Από τον λογοτέχνη μας Μενέλαο Λουντέμη στο έργο του "Αυτοί που φέρανε την καταχνιά".
Στο λεύκωμα "Έπεσαν για τη ζωή", έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
Σε πολλές επιστολές αναγνωστών του ημερήσιου αθηναϊκού Τύπου.
http://www.panellines.gr/ethnika/epos40/k_koukidis.htm

ΑΛΛΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΜΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ!

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΙΝΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!


Αναρτήθηκε από ΣΤΟΧΑΖΟΜΑΙ και ΓΡΑΦΩ...... στις 11:08 μ.μ.
Ετικέτες ΘΕΣΕΙΣ και ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.