Κυριακή της Ορθοδοξίας 2014

Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα και το ιερό Ευαγγέλιο εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά το νόημα και την εμπειρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Η εμπειρία της εν Χριστώ ζωής

Κάποια ημέρα ο Κύριος, αφού είχε ήδη καλέσει στο αποστολικό αξίωμα τους δυο πρώτους μαθητές του, τον Ανδρέα και τον Πέτρο, βρίσκει τον Φίλιππο, που καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, την πατρίδα του Ανδρέα και του Πέτρου, και του λέει: Ακολούθησέ με. Ο Φίλιππος, γοητευμένος από την πρώτη αυτή επικοινωνία του με τον Κύριο, δεν μπορεί να κρατήσει τη χαρά της εμπειρίας του αυτής μόνο για τον εαυτό του. Τρέχει λοιπόν στο φίλο Ναθαναήλ και του λέει με ενθουσιασμό: Βρήκαμε Εκείνον για τον Οποίον έγραψε ο Μωυσής και προανήγγειλαν οι προφήτες. Είναι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Αλλά ο Ναθαναήλ απορεί: Είναι δυνατόν από το κακόφημο αυτό χωριό να βγει κάτι καλό; Και ο Φίλιππος του απαντά: Έλα και, όταν Τον δεις, θα πεισθείς!

Πώς όμως ο Φίλιππος ήταν τόσο βέβαιος ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας; Πώς πείσθηκε μέσα από μία σύντομη γνωριμία γι’ αυτό; Τι είδε μέσα σε λίγες ώρες ο Φίλιππος; Θαύματα εντυπωσιακά δεν είδε. Τι ήταν λοιπόν αυτό που είδε; Τι είναι αυτό πού τον ενέπνευσε; Ο Φίλιππος είδε το ακτινοβόλο πρόσωπο του Κυρίου,  Και μόνο η θέα  προσώπου του, αρκούσε για να πιστεύσει. Και μόνο η ακοή των θαυμαστών λόγων του αρκούσε για να κατανοήσει ότι Αυτός ήταν η προσδοκία της καρδιάς του. Βλέποντας τον Ιησού Χριστό αισθάνθηκε ότι κάτι το διαφορετικό και ανώτερο έκρυβε. Αισθάνθηκε την αγιότητά του, τη χάρη του. Καθώς Τον άκουγε, κατανοούσε ότι ποτέ άλλοτε δεν του είχε μιλήσει κανείς με τόση σοφία. Η φωνή του Κυρίου θέρμαινε το εσωτερικό του και δημιουργούσε μέσα στην ψυχή του ιερά συναισθήματα, μια συγκίνηση μοναδική, μια αγάπη πρωτόγνωρη, μια πίστη δυνατή. Γι’ αυτό και αμέσως μόλις φλογίσθηκε η καρδιά του από την αγάπη προς τον Κύριο, θέλησε αυτή την εμπειρία να τη μεταλαμπαδεύσει στον φίλο του.

Και αυτό το βλέπουμε, και στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, που γίνεται αναφορά στην εορτή των Τεσσαράκοντα μαρτύρων, οι οποίοι παρ’ ότι νέοι στην ηληκία στρατιώτες, δεν υπέκυψαν στις δελεαστικές προτάσεις των ειδωλολατρών, αλλά γυμνοί στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας, και με θέρμη  μεταξύ τους έλεγαν : «Δρυμίς ο χειμών αλλά γλυκύς ο παράδεισος»  επισημαίνοντας  σε όλους εμάς τους πιστούς, ότι  δεν αγωνιζόματε μόνοι μας ενάντια στο κακό, άλλά έχουμε «πυκνόν  σύννεφον» μαρτύρων και αγίων που μαρτύρησαν για την αλήθεια της Πίστης μας.

 

 

Από τον πρωτομάρτυρα Στέφανο, τους αγίους μάρτυρες, τους Νεομάρτυρες, τους μάρτυρες του εικοστού αιώνα, αλλά και τώρα στις μέρες μας, υπάρχουν όλοι εκείνοι που προτίμησαν να θυσιάσουν την δική τους προσωπική ζωή, παρά να αρνηθούν την ορθόδοξη πίστη και την αγάπη τους για τον Χριστό, αποδεικνυόμενοι,  τότε και τώρα, πιστοί μαθητές, άξιοι μιμητές, του Κυρίου, ο Οποίος με την Σταυρική του Θυσία, έγινε Αρχηγός της χορείας όλων αυτών των αθλοφόρων Μαρτύρων οι οποίοι αξιώθηκαν να λάβουν το στέφανο της νίκης από τον Αθλοθέτη Χριστόν, γιατί έδειξαν υποδειγματική υπομονή στα ποικίλα μαρτύρια που αντιμετώπισαν.  

Έτσι συμβαίνει πάντοτε μέσα στην αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία. «Δι’ υπομονής τρέχομεν τον προκείμενον  ημίν αγώνα»  Αυτό μας προτρέπει ο άγιος απόστολος . Υπομονή για να καταπολεμούμε τά πάθη μας , να αντιστεκόμαστε στις προκλήσεις του κόσμου, τις αδικίες τις θλίψεις και κάθε είδους πειρασμών, έχοντας στον νού μας τον ίδιο Τον Κύριο που είναι ο θεμελιωτής της πίστης μας.

Όσοι πιστοί έχουμε αποκτήσει αυτήν την πείρα της χάριτος και της γλυκύτητας του Ιησού, μέσα από τα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας, δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τίποτε άλλο περισσότερο από τον Ιησού Χριστό. Γιατί, όταν η ψυχή μας ανάψει από τη φλόγα της αγάπης προς τον Κύριο, από την εμπειρία της μυστηριακής κοινωνίας μαζί του, τότε αυτή τη χαρά δεν αντέχουμε να την κρατήσουμε μόνο για μας, θέλουμε να κάνουμε κι άλλους κοινωνούς της ευτυχίας μας.

Όσοι έχουμε γευθεί μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας την αγάπη του Χριστού να πλημμυρίζει τη ζωή μας, δεν μπορούμε παρά να φωνάξουμε παντού γύρω μας: δεν υπάρχει πουθενά αλλού η σωτηρία παρά μόνο στη μοναδική Εκκλησία, στην εμπειρία της Ορθοδόξου εν Χριστώ ζωής.

Είναι ανοιχτοί οι ουρανοί

Καθώς λοιπόν είδε ο Κύριος τον Ναθαναήλ να έρχεται προς Αυτόν, λέει: Να ένας γνήσιος Ισραηλίτης, ο οποίος δεν έχει πονηριά μέσα του. Ο Ναθαναήλ  Φίλιππος, σε είδα εκεί κάτι από τη συκιά. Τότε ο Ναθαναήλ σε μία έκρηξη θαυμασμού του λέει: Διδάσκαλε, πράγματι, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, ο βασιλιάς του Ισραήλ που περιμέναμε.

Πιστεύεις, επειδή σου είπα ότι σε είδα κάτω από τη συκιά; του αποκρίνεται ο Ιησούς. Θα δεις και πιο θαυμαστά πράγματα. Σας διαβεβαιώνω ότι από τώρα που κατά τη βάπτισή μου άνοιξαν οι ουρανοί, θα τους δείτε κι εσείς ανοιγμένους και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν στον Υιό του Θεού για να υπηρετούν Αυτόν και την Εκκλησία του.

Αυτά ακριβώς τα τελευταία λόγια του Κυρίου μας εκφράζουν επιγραμματικά το βαθύτερο νόημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Διότι τι είναι η Ορθοδοξία μας; Δεν είναι μόνο η αληθινή πίστη, αλλά είναι η μοναδική δυνατή εμπειρία της αγιότητας, είναι οι ανοικτοί ουρανοί στον δρόμο προς τη θέωση.

Διότι μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε πιστός μπορεί να έχει αυτή την εμπειρία των ανοικτών ουρανών. Αυτούς τους ουρανούς τους άνοιξε ο Κύριος με την ενανθρώπησή του, το κοσμοσωτήριο έργο του, το πάθος του, την Ανάσταση και την Ανάληψή του. Αλλά αυτόν ακριβώς τον δρόμο της θεώσεως μπορεί να τον βαδίσει πλέον και κάθε άνθρωπος μόνο μέσα στη μία αληθινή Εκκλησία του Χριστού, την Ορθόδοξη. Μόνο μέσα στην Ορθοδοξία μπορούν οι πιστοί να δέχονται τη Χάρη του Χριστού, να κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του, να επικοινωνούν με τους αγίους και τους αγγέλους, να προσεγγίζουν τον ίδιο τον Θεό. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία πιστά μέλη κι εμείς, ας ζούμε καθημερινά τους ανοικτούς ουρανούς. Και ας διατρανώνουμε το μυστήριο που ζούμε: ότι μόνο στην Ορθοδοξία υπάρχει ο δρόμος προς τον ουρανό, υπάρχει η χάρις, η εμπειρία, η κοινωνία, η θέωση.

Γι’ αυτό λοιπόν, η Κυριακή αυτή της Ορθοδοξίας, πρέπει να υπενθυμίζει σε όλους εμάς, σήμερα, με την ακολουθία της Αναστηλώσεως των Αγίων Εικόνων, πού τελέσαμε, και τελούμε κάθε φορά τέτοια ημέρα, τις νίκες της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά παντός πολεμίου.

 Δικαίως λοιπόν, διαλαλείται σήμερα, σε όλους τους Ιερούς Ναούς: «Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη ή πίστις των πατέρων, αύτη η πίστις των ορθοδόξων, αύτη ή πίστις την Οικουμένην εστήριξεν…» Αυτό είναι το μεγάλο θαύμα, πού εμείς οι  σημερινοί Χριστιανοί βλέπουμε και πού διά μέσω των αιώνων θα βλέπουν όλες οι γενεές των Χριστιανών. Αμήν!