25^η ΜΑΡΤΙΟΥ

Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή διπλή γιορτή γεμίζει τις καρδιές μας δύναμη και πάθος για την προάσπιση και διατήρηση της ελευθερίας μας. Χρειάστηκαν  αγώνες και θυσίες αιώνων για την απόκτηση της πολυπόθητης λευτεριάς, το αίμα κύλησε ποτάμι.

Η σημερινή εθνική γιορτή είναι και γιορτή του ευαγγελισμού, της χαρμόσυνης είδησης του ερχομού του Μεσσία  Χριστού στη γη. Αυτή τη μέρα διάλεξε το έθνος για ν’ απελευθερωθεί από τα δεσμά του τούρκικου ζυγού. Τότε, τον Μάρτη του 1821 πρωτακούστηκε το κλέφτικο τουφέκι στις βουνοκορφές της πατρίδας μας που σκόρπισε το φόβο στον Τούρκο κατακτητή. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός με ατράνταχτη θέληση για λευτεριά ακολούθησε τους πρωτεργάτες οπλαρχηγούς κι έγινε ποτάμι ορμητικό έτοιμο να παρασύρει στο διάβα του κάθε αντίσταση του Τούρκου δυνάστη.

Ποια ήταν τα μέσα του είχαν στη διάθεσή τους οι ηρωικοί εκείνοι αγωνιστές; Λιγοστά ασφαλώς. Είχαν όμως κάτι πολύ σπουδαιότερο μες στην καρδιά τους: Την απόφαση και το φλογερό πάθος για τη λευτεριά. Απέναντί τους στεκόταν η πανίσχυρη Οθωμανική αυτοκρατορία σίγουρη για το μεγαλείο της και τη δύναμή της. Να σημειωθεί ότι την εποχή εκείνη οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης δεν ήταν διατεθειμένες να ανεχτούν επαναστατικά κινήματα που ενδεχόμενα θα τους έφεραν αρκετές σκοτούρες. Η ιερή συμμαχία που οργάνωσαν ήταν να καταπνίξουν κάθε επαναστατικό κίνημα με τη δύναμη των όπλων.

Κι όμως ο ελληνικός λαός δε φοβήθηκε, δεν έχασε το κουράγιο του. Αιώνες σκλαβιάς δεν κατάφεραν να τον δαμάσουν. Οι Τούρκοι με κάθε τρόπο προσπάθησαν να χάσουν οι Έλληνες την εθνική τους ταυτότητα. Δεν κατάφεραν το σκοπό τους. Στα χωριά οι παπάδες διατηρούσαν τη φλόγα του χριστιανισμού αναμμένη και στα βουνά οι κλεφταρματωλοί χόρευαν και πολεμούσαν σαν σε γιορτή.   

Ο σπόρος που είχε φυτέψει ο Ρήγας άνθισε κι έβγαλε καρπούς. Πρώτη ξεσηκώθηκε η Πελοπόννησος. Η Καλαμάτα, το Άργος, η Πάτρα, η Σπάρτη, η Τρίπολη απελευθερώθηκαν. Ακολούθησε κι η Ρούμελη. Η Άμφισσα, το Μεσολόγγι απελευθερώνονται. Το έθνος γιορτάζει. Η λευτεριά ξαναγυρίζει στον τόπο που γεννήθηκε .Σελίδες ένδοξες της ιστορίας μας. Παντού θυσίες. Στην Αλαμάνα, στη Γραβιά, στα Ψαρά , στο Σούλι, στη Χίο. Η Ευρώπη ανατριχιάζει. Οι λαοί αντικρίζουν έκθαμβοι το θαύμα. Μια χούφτα Έλληνες δαμάζουν το οθωμανικό θηρίο. Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν πια να βλέπουν με συμπάθεια τον ελληνικό ξεσηκωμό. Στέλνουν χρήματα και εφόδια, έρχονται οι ίδιοι σαν φιλέλληνες να πολεμήσουν στο πλευρό μας.

Το λουλούδι της λευτεριάς ψήλωνε κι άνθιζε ώσπου ήρθε το ζιζάνιο της διχόνοιας για να το καταστρέψει. Οι Έλληνες χωρίζονται σε δυο στρατόπεδα. Απ’ τη μια οι πολιτικοί κι απ’ την άλλη οι στρατιωτικοί. Κι ήρθαν και τα κόμματα. Το γαλλικό, το αγγλικό , το ρωσικό. Ξεσπά εμφύλιος πόλεμος, πολεμούν αδέρφια μ’ αδέρφια, πολλοί χάνονται άδικα όπως ο Πάνος Κολοκοτρώνης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος κι άλλοι.

          Γρήγορα συνέρχονται και συνεχίζουν τον αγώνα τους εναντίον των Τούρκων. Ως το  1829 που ο Δημήτριος Υψηλάντης νίκησε τους Τούρκους στη μάχη της Πέτρας. Το πρώτο ελληνικό κράτος είχε σύνορα απ’ τον Αμβρακικό και Παγασητικό κόλπο.

Ο ξεσηκωμός του 21 δεν είναι ένα απλό ιστορικό γεγονός. Είναι κορυφαία στιγμή της πορείας του έθνους μας. Απόδειξε περίτρανα πως ο λαός μας ξέρει ν’ αγωνίζεται και να  μεγαλουργεί.

Το μήνυμα του 21 είναι επίκαιρο διαρκώς. Μονιασμένοι είμαστε ακαταμάχητοι. Δεν υπολογίζουμε αντιξοότητες και εμπόδια των εχθρών μας. Τιμώντας σήμερα  τους ήρωες του 21 ας δώσουμε την υπόσχεση πως εμείς οι νεότεροι θα σταθούμε άξιοι συνεχιστές της ιστορίας μας και της δόξας εκείνων.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΧΙΛΙΑ ΟΧΤΑΚΟΣΙΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑ

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ