Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ‘ (4Η) ΛΟΥΚΑ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ  Δ ‘ (4Η) ΛΟΥΚΑ 2016
«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»
Σε προηγούμενο κήρυγμα, όλοι είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τους τύπους των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται ο λόγος του θεού, και να δούμε το σημαίνει για τον κάθε τύπο ανθρώπου ο λόγος του Θεού.  Άς μην μείνουμε όμως εκεί , είδαμε όμως μας περιγράφεται παραστατικά και ένας άλλος, ο φιλόστοργος σπορέας πού στην κυριολεξία μοιράζει πλουσιοπάροχα τους σπόρους του σιταριού- τον θείο λόγο του δηλαδή, σε όλους ανεξαιρέτως τους τύπους ανθρώπων. 
Άς δούμε όμως ποιος είναι αυτός; Είναι ο ανυπέρβλητος διδάσκαλος των θείων αληθειών, είναι ό ίδιος ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός , είναι αυτός πού ήλθε να μαρτυρήσει την αλήθεια όπως μας μαρτυρεί και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιωάν. Α ‘ ,17) και που δικαίως ονομάζεται ευαγγελιστής της Αγάπης. Και ήταν αυτός πού και με σαφήνεια έκανε το κήρυγμά του, και δύναμη του έδινε, είχε πιεστικότητα, αλλά και σ ‘ αυτό , ώστε να συγκινεί βαθύτατα τις ανθρώπινες καρδιές, φώτιζε τον νού τους και ενέπνεε σ ‘ αυτούς ευγενείς αποφάσεις. Ήταν , δηλαδή αυτός που «εξήλθεν του σπείραι τον σπόρον αυτού»
Τι και ποια ήταν και είναι η διδασκαλία του , θα ρωτήσει κάποιος : Η απάντηση είναι σαφής , και χωρίς δυσκολία για να την καταλάβουμε , όλοι μας. Δεν απέβλεπε μόνο στους ανθρώπους της εποχής του μόνο. Είχε και έχει, διαχρονικό και πανανθρώπινο χαρακτήρα και ό σκοπός του οικουμενικός . Έπρεπε και πρέπει συνέχεια να κηρύττεται, όπου υπάρχουν άνθρωποι επάνω στην γή. Ο ίδιος προνόησε και προνοεί, ανέδειξε και αναδεικνύει, δια μέσου των αιώνων άξιους συνεχιστές του διδακτικού του έργου. Τους φωτίζει, τούς ενισχύει, τους χαρίζει ευχέρεια λόγου, τους εμπνέει με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, τούς συμπαραστέκεται ό ίδιος, ώστε αυτοί, να μπορούν να διαδίδουν σε όλους τους λαούς την διδασκαλία του, και να σπείρουν τον λόγο της αλήθείας του, στις καρδιές των καλοπροαίρετων ανθρώπων.
Και ποιοί ήταν οι αυτοί άμεσοι συνεχιστές του έργου του: μά, φυσικά , οι άφταστοι έπειτα απ‘ αυτόν , διδάσκαλοι της οικουμένης, οί Απόστολοι. Και αυτός είναι ο σκοπός για τον οποίο Αυτός τους διάλεξε. Τους υποσχέθηκε , ότι θα γίνουν λήπτες της δυνάμεως του Αγίου Πνεύματος, ότι θα είναι και αυτός μαζί τους «πάσας τάς ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» , και ότι θα είναι οι ίδιοι φορείς και σπορείς του λόγου Του, «έν τέ Ιερουσαλήμ και πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτων της γής» (Ματθ. Κη’ 20) Πράξ. Α’ , 8), και ακόμα και τον Απόστολο Παύλο , τον «Απόστολον των Εθνών» να λέει «Αυτός ...έδωκε τους μέν αποστόλους ...τους δε ποιμένας και διδασκάλους»         ( Εφεσίους δ’ , 11).  
Και ιδού οι Απόστολοι, ως θεόπνευστοι διδάσκαλοι, εξήλθαν στα πέρατα της οικουμένης, διαδίδοντας τον λόγο του Χριστού. Ήρθαν αντιμέτωποι με πολιτικούς και θρησκευτικούς άρχοντες, Ιουδαίους αλλά και Εθνικούς, για να τους εμποδίσουν και να σταματήσουν το έργο τους. Μάταια , όμως . Ο λόγος του Θεού , σαν ορμητικός χείμαρρος, υπερπηδούσε όλα τά εμπόδια και πλούσια απλωνόταν επάνω στην γή. Έκπληκτος ακόμα και ό ίδιος ο Απόστολος Παύλος εμπρός σε αυτό το πρωτοφανές γεγονός , της ταχύτατης ανάπτυξης του θείου λόγου έγραφε, ότι το «Ευαγγέλιον είς το οποίον εγώ ειμί διάκονος και εργάτης, εκηρύχθη είς όλην την οικουμένην την υπ’ ουρανόν» (Κολοσσαείς. Α’ , 23).
          Αλλά και παράλληλα με τους Αποστόλους , και πολλοί άλλοι, φωτιζόμενοι και ενισχυόμενοι από την χάρη του κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εκύρητταν και μετέδιδαν , ο καθένας στον δικό του κύκλο, τά Θεία λόγια. Ποίοι ήταν αυτοί οι διδάσκαλοι: ήταν κατά κύριο λόγοι οι ποιμένες της εκκλησίας , οι αρχιερείς , οι ιερείς, οι διάκονοι, οι οποίοι σύμφωνα πάντα με τον Απόστολο Παύλο και την θεόπνευστη εντολή του , πρέπει να  είναι πάντοτε «διδακτικοί» ( Α Τιμ.  Γ ‘ , 2 και  Β ‘ Τιμ. Β’ ,, 34).
          Αλλά και άλλοι πολλοί, ήταν αυτοί πού εκύρητταν τον Χριστό, λόγιοι όπως π.χ. ο Απολλώς, επαγγελματίες όπως π.χ, ο Ακύλας και ή Πρίσκιιλλα (Πράξ. Ιη ‘ 24 – Ρωμ. Ιστ’ 3, 4), έμποροι αλλά και απλοί εργάτες, που καθώς περνούσαν από διάφορα μέρη για να κάνουν τις εργασίες τους και τις υποθέσεις τους. Ακόμα και οί δούλοι, οι οποίοι, θεωρούσαν καθήκον τους να σπείρουν τον λόγο του θεού μεταξύ των συν-δούλων τους , αλλά ακόμα και σε αυτούς τους ίδιους τους κυρίους τους. Ανυπολόγιστοι ήταν όλοι αυτοί, άντρες και γυναίκες οι οποίες αποτελούν τον αφανή «στρατό»  εργατών του ευαγγελίου. Παρείχαν τά σπίτια τους, για την μελέτη του λόγου του Θεού, και οι ευλογημένες αυτές συγκεντρώσεις , να ονομάζονται από τον απόστολο Παύλο, «κατ ‘ οίκον εκκλησίαι» (Ρωμ. Ιστ’ , 4) . Όλοι αυτοί, δηλαδή, οί οποίοι δεν είχαν κανένα αξίωμα στην εκκλησία, αποτέλεσαν την ιερή πρωτοπορεία των αφανών μέν, αλλά πολύτιμων , δε, εργατών του Ευαγγελίου.
          Το δικό τους λαμπρό τους παράδειγμα, το μιμήθηκαν διά μέσου των αιώνων, εκατομμύρια χριστιανών. Έγιναν οι ίδιοι διδάσκαλοι των αδελφών τους, οδηγοί των πλανωμένων, φώς Χριστού για αυτούε πού ζούσαν στο σκότος της άγνοιας. Και το ιεραποστολικό αυτό θεάρεστο έργο συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Επιστήμονες, σπουδαστές, επαγγελματίες, εργάτες, υπάλληλοι, και συνταξιούχοι αποτελούν την ευλογημένη αυτή «πανστρατιά» των εργατών του Ευαγγελίου. ευλογημένοι οί ίδιοι από το έλεος του Θεού, αισθάνονται την ανάγκη, και θεωρούν επιτακτικό τους καθήκον, να χειραγωγήσουν και άλλους στον δρόμο τού ελέους και της σωτηρίας, στην Εκκλησία και την χάρη των μυστηρίων.    
          Αυτό , όμως, δεν καθήκον μόνο όλων αυτών. Αντιθέτως είναι αναφαίρετο καθήκον όλων μας.  Κατά κάποιο τρόπο, και μέχρι ενός σημείου, ο καθένας από εμάς θα πρέπει να φέρνει στον νού του τά λόγια του Αποστόλου Παύλου «ουαί μοί εστίν, εάν μη ευαγγελίζομαι» (Α ‘ Κορ. Θ’ , 16). Και αλλοίμονό μου , εάν σταματήσω να προσφέρω την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Η γνώση του Θείου θελήματος είναι τάλαντο που θα πρέπει να το πολλαπλασιάσουμε, μεταδίδοντάς το και σε όλους τους άλλους. Έτσι, τηρουμένων των αναλογιών, γινόμαστε και εμείς σπορείς του θείου λόγου. Αμήν!

              

Δεν υπάρχουν σχόλια: